Possessed

Τι κάνει αυτό το πλάσμα μέσα μου

Που δεν μ’ αφήνει να σηκώνομαι νωρίς και

δεν μ΄ αφήνει να κοιμάμαι πια τα βράδια

Που μου’ χει κρύψει όλες τις λέξεις μου

Κι έχει ξεθάψει πεθαμένες σκέψεις

Και παράλογους έρωτες

Που μου χει κλέψει τις λιακάδες

Και μου χει αφήσει μόνο ασπρόμαυρους φακούς

Που μου ανάβει το τσιγάρο και

Μου γεμίζει τα ποτήρια διαρκώς με βασικές ουσίες

Που μού ‘χει πάρει τα χρωματιστά βιβλία μου κι έχει σωπάσει τις υγρές μου μουσικές

Και έχει παγιδέψει το βλέμμα μου στο τίποτα

Που με τραβάει όλο και πιο έξω από το σπίτι μου

Και ξελογιάζει πάντα λάθος μάτια

Πως θα ξορκίσω αυτό τον κλέφτη που χει μπερδέψει τις ώρες μου στη μέρα

Πως θα ζω πάλι μεσημέρια και όχι μόνο ξημερώματα

Πως θα με βρω που έχω χαθεί

Και κάνω πως με ξέρω

(κι αν με δεις στο δρόμο μη με χαιρετήσεις

δεν είμαι εγώ)

πάρτα με τις ρίζεεεεεες

είναι γεγονός
δεν γυρνάω το άλλο μάγουλο όταν με χαστουκίζουνε
(πάντα το έβρισκα παράλογο)
Προτιμώ να χαστουκίσω και γω

Και Επίσης

Δεν λυπάμαι-πλέον- τους ανθρώπους που δεν έχουν φίλους
Αυτοί φταίνε για αυτό
Και είναι εκ γενετής προνόμιο
Όταν θεωρείς ότι οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι
Και χρήζουν εκμετάλλευσης

Δεν μπορείς μετά να ζητάς φίλους dear
μόνο γνωστούς –και γκόμενους
(μήπως μόνο αυτό θέλεις ‘Όμως τελικά?)

χαίρομαι λοιπόν πολύ για τους real φίλους μου
(είμαι τυχερή γι΄αυτούς)
και όσο για τους «φίλους»
όλα πληρώνονται
σε χαστούκι ή σε μοναξιά

προπαντός σε μιζέρια

Pasolini is him

λυπάμαι αλλά εγώ δεν πρόκειται να πιστέψω-ό,τι και να δηλώνει- πως Αυτός ο άντρας είναι ανέραστος...
όλη αυτή η λάμψη και η ενέργεια και τόσο διάχυτη σεξουαλικότητα δεν δικαιολογούνται
δεν ξέρω αν είναι με άντρες ή γναίκες αλλά σίγουρα το κάνει και το κάνει καλά-και μας δουλεύει όλους

να 'χε πει μόνο και το Light that never goes out
να 'ταν λίγο παραπάνω
να 'χα πιάσει το πουκάμισο

Δεν ήθελε λέει πια να είναι η σκάλα
Ήθελε να είναι αυτός που ανεβαίνει

Έχω δεκαέξι λέξεις να σου πω
Αλλά δεν ξέρω με ποια σειρά να τις προ(σ)φέρω
Για να μη τρομάξεις
Κι εξαφανιστείς
Μαζί τους

light

αιωρούμαι αργά
και συ απλώς με κοιτάζεις να Ανεβαίνω
Γραπωμένος τόσο καλά στο Έδαφός σου
που δε σ΄ αφήνει να Φύγεις

έτσι είναι αυτά όμως
η Βαρύτητα
δεν τους κρατάει όλους το ίδιο
και μερικούς

δεν μας κρατάει Καθόλου

συριστικά

αναδιπλώνομαι
και κροταλίζω
μετράω ανάποδα
κι η γλώσσα μου αλλάζει
έχω κίτρινα μάτια κάποτε ξέρεις
και αν δεν με υποτάξει η μελωδία σου
θα σε δαγκώσω αναπάντεχα
στον δεξί αστράγαλο
και το δηλητήριο θα είναι γλυκό
σαν μαρτίνι
bianco

itsy bitsy spider

έφτασα εντέλει-μια μέρα πριν-
(έβρεχε)
πανηγυρικά στον κρύο και γλιστερό πάτο
(κι ήταν από μωσαϊκό)
και μόλις ακούμπησα
(ήμουν ξυπόλητη),
έκατσα κάτω,
(σταυροπόδι),
και είπα ασθμαίνοντας
(ήσυχα)
και τώρα?
(ποιοι φίλοι? ποιοι γκόμενοι? ποιοι συνάδερφοι? ποιοι συγγενείς? ποιοι «άλλοι»?)
μέσα σ΄ αυτό το –ανάστατο και γριπιασμένο- μυαλό είμαι μόνη
(ξέρεις…)
τόσο
(μόνη)

πλέον

As Dorothy Parker once said
To her boyfriend, "fare thee well"
As Columbus announced
When he knew he was bounced,
"It was swell, Isabel, swell"

As Abelard said to Eloise,
"Don't forget to drop a line to me, please"
As Juliet cried, in her Romeo's ear,
"Romeo, why not face the fact, my dear"

It was just one of those things
Just one of those crazy flings
One of those bells that now and then rings
Just one of those things

It was just one of those nights
Just one of those fabulous flights
A trip to the moon on gossamer wings
Just one of those things

If we'd thought a bit, of the end of it
When we started painting the town
We'd have been aware that our love affair
Was too hot, not to cool down

So good-bye, dear, and amen
Here's hoping we meet now and then
It was great fun
But it was just one of those things

If we'd thought a bit, of the end of it
When we started painting the town
We'd have been aware that our love affair
Was too hot, not to cool down

So good-bye, dear, and amen
Here's hoping we meet now and then
It was great fun
But it was just one of those things

Just one of those things

(I just keep hearing and hearing)

τζιζζζζζζζ

με τόσο ανεκμετάλλευτο ηλεκτρισμό
πώς να μην έχουμε ενεργειακό πρόβλημα?

eat me

Όταν την έβγαλε από το ψυγείο του είπε
είμαι από κρέμα γάλακτος, καραμέλα και ζάχαρη
-λιώνω...
και του έδωσε το κουταλάκι για να την φάει-όσο ήταν καιρός

αλλά εκείνος
προτίμησε με αυτό να ανακατέψει τον (πικρό) καφέ του

you give me

Αυτός ο πυρετός δείχνει ατελείωτος
κι οι βραδινές του κρίσεις μ΄ αφήνουν διψασμένη και ξάγρυπνη
φοβάμαι όμως να ιδρώσω μήπως και τον χάσω και κρυώσω
πάλι
μέχρι τότε
θα σου στέλνω συνταγές
και θα περιμένω στωικά τις αντιβιοτικές σου λέξεις

possesed

Κατρακυλάω αχ πως κατρακυλάω και οι εικόνες του τέρματος έρχονται με όλο πιο μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μου και αχ πως τις αποζητάω αν και ξέρω ότι δεν τις βλέπω όλες…
ο φόβος όμως τώρα δεν αρκεί
Γιατί μιλάει το σώμα
(αν δε με φιλήσεις στο λαιμό θα μείνω σημαδεμένη)
(αν δεν με ξανακοιτάξεις στα μάτια θα μάθω να σου μιλάω με τα χέρια)
(αν δεν αναπτύξεις ταχύτητα θα φρενάρω απότομα)

inside

Να περνάμε πάντα τέλεια
να είσαι έτσι υπέροχη πάντα με τους ανθρωπους που αγαπάς
και αδυσώπητη με αυτούς που σε πληγώνουν (ακόμα και αν τους αγαπάς...)
χίλια μύρια post it με Χρόνια πολλά ΠΑΝΤΟΥ μικρή μου ΜαρινέλΑ
και το επόμενο πρόγραμμα μου (όποτε είναι) θα είναι αφιερωμένο όλο σε σένα
(κι ας φωνάζει ο Νίκος!!!)

boom boom boom!

just one

It was just one of those things,
just one of those crazy flings,
one of those bells that now and then rings,
just one of those things.
It was just one of those nights,
just one of those fabulous flights,
a trip to moon on gossamer wings, just one of those things.

(ορισμένα τραγούδια είναι σαν τη γρίπη, μέχρι να μου περάσει νομίζω ότι θα με στοιχειώνει για πάντα)

superstitious

Να μη μπορείς να περάσεις κάτω από το Ουράνιο τόξο λέει
Γιατί φοβάσαι μην σου πέσει στο κεφάλι

αδιέξοδο

Στοπ και αναστροφή
Αυτή η προδιάθεση να χάνομαι
Πίσω ολοταχώς λοιπόν τώρα μέχρι να βρω-αν υπάρχει
Τη σωστή στροφή
χωρίς φώτα
χωρίς χάρτη
χωρίς σήμανση
χωρίς φρονιμίτες

(σκοτείνιασε τελείως
ώρα να σβήνω και τα φώτα ομίχλης)

oh it's bigger than the universe

the end

Ω ναι-μια αλληλουχία συμπτώσεων –μια θάλασσα τυχαιοτήτων
Έρμαια της μοίρας-σωστών ή λανθασμένων στιγμών
Ψευδαισθήσεις αιτιότητας
Επίπλαστοι σκοποί για συμπτωματικές σειρές γεγονότων
δέσμιοι των περιστάσεων
Δεν υπάρχει νόημα πουθενά-my friend
δεν υπάρχει λόγος
δεν υπάρχει story πίσω απ΄ όλα αυτά
μόνο αναλώσιμος χρόνος
μόνο εικόνες για το τέλος

Προχτές το βράδυ κρυφάκουσα την ψιλή κουβέντα πού ‘πιασε το φεγγάρι με το κορμί μου
Και κοκκίνισα

flatline

ανείπωτες ιστορίες αρνούνται πεισματικά να βγουν βολεμένες όπως είναι εκεί μέσα να τρώνε και να πίνουν από τις σκέψεις μου να με αναλώνουν σταδιακά και ανεπαίσθητα να γίνομαι όλο και πιο λίγο να μειώνομαι και όλο και πιο πολύ το μυαλό μου να πρήζεται από αυτές σαν να εγκυμονεί πόσο ακόμα να περιμένω να δω τον Διόνυσο πόσο ακόμα θα σηκώνω το κεφάλι μου βαρύ από εικόνες και ήχους που κάθε στιγμή γεννιούνται και ανασυνθέτονται σε καινούριες εικόνες και καινούριους ήχους φαντασιακά τάνγκραμ που θα βρω την πραγματικότητα μέσα σε αυτή την ξεδιάντροπη ηχηρή παρέλαση από ναι τι να την κάνω την πραγματικότητα που είναι γεμάτη από αποστειρωμένα όχι

Χάνομαι – η μαγική μου σφαίρα δεν μου λέει πια το δρόμο κι έχω πετάξει το μίτο προ πολλού
Σταματάω λοιπόν να θέλω
Τώρα πια απλώς θα ζω

howmanyears

1...2...3...4

rien

Είχα εσένα και δεν είχα τη θλίψη
Και ύστερα, δεν είχα εσένα και είχα τη θλίψη
τώρα δεν έχω ούτε εσένα ούτε τη θλίψη

κι έχω στερέψει από λόγια
(και δεν ξέρω τι μου λείπει πιο πολύ)

Να πάρεις λέει πλοίο και λεωφορείο και πάλι πλοίο και να φτάσεις στη νήσο Ψ-όσοι ξέρουν ξέρουν-να λουστείς στην άμμο και στο αλάτι να θρέφεσαι με μέλι και μερέντα και κριθοκούλουρα να χαζεύεις τ΄ άστρα πριν κοιμηθείς και να πλένεσαι με αρμυρό νερό μόλις ξυπνήσεις, να πηγαίνεις στο πηγάδι και να ακούς τα φαντάσματα να γίνεσαι ένα με τους κέδρους και τις σαύρες και την πανσέληνο να ξεμάθεις τη γλώσσα που σου 'μαθαν και να θυμάσαι αυτή που πάντα ήξερες να ξεχάσεις παντελώς δουλειές και θλίψεις και σπίτια και πολέμους και γκρι και μαύρο και γωνίες και τετράγωνα -να βλέπεις μόνο καμπύλες και θερμά χρώματα να νιώσεις ότι ζεις
και μετά

να πρέπει να γυρίσεις

mind games

Tiny tiny little pieces of me
Come together slowly
In strange orders

Αλλόκοτη συναρμολόγηση
Μισοκλείνουν τα μάτια και τα νύχια μακραίνουν

Virtual memories form my past
virtual fingers touch my brain
I can't help it

Πλησιάζω αθόρυβα
Ουρλιάζω άηχα στο αυτί σου
Ξύπνησες?

my mind is violently trapped

μπίλια σε φλιπεράκι χωρίς έξοδο
κι είμαι πάλι στην αρχή
(κι είμαι από υδράργυρο)

Be careful tonight
I feel a kind of dangerous

πυρπόληση

άναψα το τσιγάρο μου στο κερί του τραπεζιού σου
(I looked you in the eyes)
-κακή τύχη λέει
ειδικά αν είσαι ναύτης-
και συ
(so shut so shut)
έκαψες το καραβάκι που έφτιαξα
από το ασημόχαρτο του πακέτου σου
στην ίδια φλόγα

κακή τύχη είπα
ειδικά αν είσαι εγώ

It's notWhat you thoughtWhen you first began itYou gotWhat you wantNow you can hardly stand it though,By now you knowIt's not going to stopIt's not going to stopIt's not going to stop'Til you wise upYou're sureThere's a cureAnd you have finally found itYou thinkOne drinkWill shrink you 'til you're undergroundAnd living downBut it's not going to stopIt's not going to stopIt's not going to stop'Til you wise upPrepare a list of what you needBefore you sign away the deed'Cause it's not going to stopIt's not going to stopIt's not going to stop'Til you wise upNo, it's not going to stop'Til you wise upNo, it's not going to stopSo just...give up
(είδα για μια ακόμη φορά μια αγαπημένη ταινία)

πάλι

Ποιος το περίμενε λοιπόν ότι όλη αυτή η χαοτική ενέργεια που μου μάγκωνε την ανάσα θα εκτονωνόταν σε ένα χαζό κρυφτό και μια χούφτα αέρα από κόκκινο μπαλόνι που ξέφυγε από κλόουν που αποκοιμήθηκε μέσα στη ζέστη του κυριακάτικου μεσημεριού-αφράτη σαν κρέμα σαντιγί από λευκή τούρτα με φράουλες που τρως βουτώντας μέσα της το δάχτυλο-άχρηστες γλυκερές ώρες βαριές σαν σίδερο ύπνος γεμάτος όνειρα σαν παιδικές εκπομπές- ατελείωτα λεπτά σαν σπόρια από ώριμο καρπούζι- αναρίθμητα δευτερόλεπτα σαν καφετιά μικροσκοπικά ζουζούνια που φτεροκοπάνε σε νέφη γύρω από τη στυμμένη λεμονάδα, τα παγάκια έχουν λιώσει και το ριγέ καλαμάκι τό κλεψε ύπουλα μια παιχνιδιάρα γάτα, μάτια σαν καγκελόπορτες και γεύση από ξηρό κρασί στον ουρανίσκο –μου αγγίζεις το χέρι και ρωτάς τι σκέφτομαι, σου απαντάω πάλι τίποτα αλλά πάλι εννοώ τα πάντα

και μετά έρχεται εκείνη η ολοκληρωτική αίσθηση που ναι τεράστια και τρομακτική και λες,
θα τα κατασπαράξει όλα τα άλλα και δεν θα αφήσει τίποτα άλλο
παρά μόνο αυτή-θα μείνεται οι δυο σας λοιπόν
θα αναμετρηθείτε
θα τα βάλεις όλα μπροστά
όλα όσα επιθύμησες
όλα όσα
νόμισες ότι ορίζουν το απόλυτο
όλα όσα κοίταξες κατάματα και λαχτάρησες
όλα όσα έφτιαξαν το παραμύθι
όλα όσα υλοποιήθηκαν εικονικά στο τετράχρωμο φαντασιακό σου


τώρα είναι που

θα εκτιμήσεις τη δύναμή τους
απέναντι σ΄αυτά τα παμφάγα σαγόνια
της τόσο ασπρόμαυρης
πραγματικότητας

Βόρειοι άνεμοι
καλοκαιρινές αναθυμιάσεις-και γω αναθυμούμαι αναλόγως
ανάθεμα

Τη βρήκα τσαλαπατημένη στο πάτωμα του υπνοδωματίου
Τη μάζεψα με προσοχή και την έκλεισα σε συρμάτινο κλουβί
Να μη μου φύγει πάλι
Την τάιζα και την πότιζα ανελλιπώς για να αναρρώσει
Αλλά δεν άντεξε πολύ
Εξαϋλώθηκε εντός ολίγων ημερών
Λέξεις της συνομοταξίας της δεν αντέχουν
σε συνθήκες μοναξιάς

itsbeenalongtimesince

μικρές ώρες στην εθνική- νοσταλγημένα
αλλοπρόσαλλα αγκαλιάσματα του αέρα
τόσο καιρό χωρίς,
αγγίγματα ταχύτητας
αυτή η σχεδόν επώδυνη συνειδητοποίηση
ότι το πιο καυτερό αίμα τρέχει,
ακόμα
κει μέσα-
είμαι χωρίς κράνος
you know

I 've been seeing you

σε Περιμένω
σ΄ ένα τραπέζι γεμάτο γινωμένα φρούτα και παχύρρευστους χυμούς εξωτικούς
μέλι θυμαρίσιο
και καρύδια και γάλα
σπιτικές μαρμελάδες και
γλυκό του κουταλιού βύσσινο
γιαούρτι στραγγιστό και αμύγδαλα
κανέλα και σταφίδες
ο καφές μοσχοβολάει και το ψωμί είναι ζυμωτό
για ένα πρωινό που θα κρατήσει μια ολόκληρη μέρα,
ένα ολόκληρο τώρα
που θα κρατήσει όσο μαζί

τώρα που ξεφλούδισα ολοσχερώς
και πέταξα από πάνω μου το άγριο τραχύ δέρμα
εκείνο που δεν ήθελα να νιώσεις
για να μη γδάρεις τα δάχτυλά σου
για να μη ματώσει το στόμα σου
τώρα που αναδύεται ξανά μετάξι
και βελούδο λαίμαργο για αγγίγματα
λοιπόν

σε Περιμένω

ζεν

ρευστοποιήθηκα τελικώς και κατέλαβα βουλιμικά όλο το χώρο του εύθραυστου δοχείου μου
κι ούτε καν μου λείπουν οι καιροί της κρυσταλλικής ακαμψίας
-απροσδόκητο-
το μόνο που αποζητώ πλέον
είναι να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα όπως τα ζώα και τα παιδιά
χωρίς παρελθόντα και μέλλοντα
μόνο με τώρα

a glimpse of perfection

Divine antony
thnx thnx thnx

οι καλοκαιριάτικες μπόρες πάντως, μυρίζουν πιο όμορφα από τις χειμερινές-ακόμα και αν σου χαλάνε μια συναυλία

back

Χαλασμένες φωνητικές χορδές, σπασμένα τύμπανα, κίτρινα μάτια και ξεροψημένο δέρμα-τώρα πλέον μετράω ενδεικτικά για πόσες μέρες θα βλέπω τριγύρω μου ίχνη χρυσού και θα ξεμπλέκω πορτοκαλί κόμπους -έχω γεμίσει χρώματα –κυρίως κόκκινο και πράσινο σαν δαγκωμένη φέτα καρπούζι στην άμμο-αλλά μια βροχή φοβάμαι ότι φτάνει για να τα ξεπλύνει –αυτή η ζέστη είναι ερμαφρόδιτη
-σε δένει και σε λύνει-μα πόσο πρέπει να ανατριχιάσω για να ρθω στα ίσα μου τελικά? αρπάζω την πραγματικότητα σαν βαλίτσα του Άκριθάκη αλλά είναι πολύ βαριά ρε γαμώτο –την επόμενη φορά θα πάρω back pack και φωτογραφική μηχανή

bye

Χανζαπλάστ- φσσσσσσσσσστ και ο πόνος δεν οφείλεται μόνο στις τρίχες που ξεριζώνονται
η πληγή δεν έχει επουλωθεί και το οινόπνευμα τσούζει
δεν αρκεί η βαλεριάνα- θέλει ραφή
Με ατσαλόσκοινο

gottago

κουράστηκα να κρύβομαι πίσω από πορτοκαλιές κουρτίνες για να γλιτώσω από τις λέξεις που με κυνηγούν
παίρνω το σπίτι μου λοιπόν και φεύγω τρέχοντας- τυλίγω το κόκκινο κρεβάτι μου και πάω να το απλώσω σε αμμουδιές που έχουν γίνει μπλε από την τόση παρέα τους με τη θάλασσα
πάω να βρω το κίτρινο που έβαψε πράσινα τα νερά και το πορφυρό που έκανε μοβ τον ουρανό στην άκρη
φοράω μόνο πατούσες και ντύνομαι μόνο μαλλιά και φως
-εκεί θα βάλω τα καλά μου
την άμμο και το αλάτι

μεσημεράκι στην Πειραιώς μύρισε θάλασσα-και γω
γλίστρησα κατάσαρκα στην καινούρια φορεσιά μου-την καλοκαιριάτικη-
κοίτα να δεις…
τελικά δεν ήταν τόσο στενή
-στο στέρνο- όσο νόμιζα.

φαίνεται
μίκρυνε η καρδιά μου

jump

και μετά, μια κυριακή βράδυ, έρχεται μια μηδαμινή, ελάχιστη, σχεδόν αδιάστατη στιγμούλα ικανή να σε κάνει να βιώσεις τον τεράστιο Τρόμο, τον Τρόμο που τείνει στο άπειρο για την ανεξαρτησία που τόσα χρόνια διεκδικείς με μανία απέναντι στα πράγματα, τους ανθρώπους, τη σκέψη -και γνωρίζεις πολύ καλά –και αυτό είναι το πιο φοβερό-ότι όταν φύγει ο Τρόμος στη θέση του θα μείνει μονάχα ένα ιλιγγιώδες κενό χωρίς προστατευτικά, χωρίς πλέγμα ασφαλείας

φύσηξα τον καπνό και η εικόνα σου διαλύθηκε αβίαστα
τώρα που βλέπω το υπόλοιπο τοπίο καθαρά
λέω να κόψω το τσιγάρο

intentions

Από τη στιγμή που μια χειρονομία, ένα σχέδιο, μια παράθεση σχημάτων, κάποιες λέξεις, μια εγκατάσταση αντικειμένων, ένα έργο ή όπως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει μια δημιουργία πάσης φύσεως σε κάνει να αισθανθείς κάτι δυνατό και καίριο-πόση σημασία έχει η πρόθεση του δράστη;
Από τη στιγμή που μια κίνηση-κάθε είδους- μπορεί να σε εισάγει σε πρωτόγνωρους δρόμους προβληματισμού και σκέψης πόσο την αποδυναμώνει το γεγονός ότι αυτοί οι δρόμοι ίσως και να μην ήταν ποτέ το όραμα του τελεστή της;

Θυμώνω, γιατί έχεις κρατήσει τη φιάλη όλη δική σου και εγώ πέφτω
όλο και πιο κοντά στην άμμο και λέω ότι το χρωστώ στον εαυτό μου τελικά,
εδώ και χρόνια,
να μεταλλαχθώ σε πέτρα
-γιατί μόνο έτσι επιβιώνεις στον βυθό.
Και μετά σκέφτομαι, σε πόσες μου ζωές θα θέλησα ν΄ αλλάξω

Να γίνω από φουρτουνιασμένη θάλασσα, ανθισμένη γη
Από ανεξέλεγκτη ενέργεια, άπειρα σωματίδια
Από δυνατό κρασί, τραγανό σταφύλι
Από άσσος σπαθί, ντάμα κούπα
Από ασύλληπτη ιδέα, λέξη σε λάθος ποίημα

?

και σκέφτομαι λοιπόν κάποιες φορές
-με το πλαϊνό μέρος του μυαλού μου-
όταν κι αυτό το τελευταίο γράμμα απ΄ τ’ όνομά σου
ξεθωριάσει,
ποιον θα έχω τότε οδηγό
σε όλες τις σκουληκότρυπες
που μου άνοιξες στο κεφάλι
μόνο μ΄ ένα σου δάχτυλο
(καλέ μου)?

πανδώρα

το χαρτόκουτο όπου έχεις φυλακίσει τα όνειρά μου δεν έχει τρύπες

έτσι δεν οξειδώνονται μου λες
έτσι δεν αναπνέουν σου λέω

I rain

Θά θελα νά μουν η βροχή
Να έριχνα μια νεροποντή και
Μετά να ξαστέρωνα

all that jazz

Ακολουθούν τρεις μέρες για εκκαθάριση
Να ξαναστηθεί το ίδιο σκηνικό για το δοκιμαστικό της νέας παράστασης
Νέο cast νέα σκηνοθεσία
Προβλέπεται μεγάλη επιτυχία
Διθυραμβικές κριτικές
Ήδη έχουν ξεκινήσει τα χειροκροτήματα


Και μετά ένα ολόκληρο καλοκαίρι για την κινηματογραφική full version
Για τα εξωτερικά γυρίσματα δεν υπάρχει ανησυχία,
οι τοποθεσίες θα παραμείνουν οι ίδιες
Ελλείψει φαντασίας
Οι νέοι πρωταγωνιστές θα είναι ήδη δοκιμασμένοι
Και το σενάριο σχεδόν πανομοιότυπο
-με ανεπαίσθητες διαφοροποιήσεις στους διάλογους ενδεχομένως-
Για το μόνο που κυκλοφορεί μια έντονη φήμη
ότι μπορεί να αλλάξει
είναι το τέλος

απαγορεύεται το πτύειν

μια ανύποπτη (ανείπωτη) στιγμή λοιπόν,
άρχισε να φτύνει καρφιά
Μεγάλα μυτερά ατσάλινα, σκουριασμένα από το όξινο σάλιο της
Μέχρι που πόνεσε η γλώσσα της
Και μετά,
αφού άκουσε σκεπτική και λυπημένη τον μεταλλικό τους ήχο
καθώς έσκαγαν με φόρα στο τσιμέντο
Τα μάζεψε ένα ένα
και τρύπησε τις παλάμες της και τις πατούσες της
με αυτά
καθώς έπρεπε

the d word

είμαι ένα βήμα πριν-ένα μικρό μικρό βηματάκι πριν
καμιά φορά όλο και νομίζω ότι έχω ήδη βρέξει τα πόδια μου μέσα της
αλλά βρίσκομαι ακόμα στα ρηχά-μπορώ ακόμα και τραβιέμαι πίσω ελαφρά
(κάποια βράδια)
εδώ κάτω που λες δεν έχει αλάτι-βουλιάζεις πιο εύκολα
ήδη νιώθω τους αστραγάλους μου να μουσκεύουν σταδιακά
και δεν το παλεύω, δεν μπορώ να τις αφήσω τις πέτρες που μού δωσες να κρατάω
τις σφίγγω όλο και πιο πολύ

και συ, α εσύ, μου γνέφεις πανευτυχής απ΄ το παραδεισένιο νησάκι σου, έλα, έλα, μπες
μια απόφαση είναι όλα

Tequila sunrise

Το δωμάτιο έβγαλε κυνόδοντες
Λάμες το στρώμα-κι η οροφή κατεβαίνει αργά σε σπειροειδείς κινήσεις
Έτοιμο να με καταπιεί σε κάθε περίπτωση
Βουλιάζω φοβισμένη στη ρουφήχτρα του λευκού καναπέ
Ανίκανη να ανοίξω καν την πόρτα με το κόκκινο πόμολο
Ένα βήμα μόλις πριν
Μια σκέψη μόλις μετά
Τώρα που πλέον το χρόνο τον μετρώ μόνο σε κονσέρβες
Τώρα που τσακίζομαι πάνω σε αμέριμνα χαμόγελα-με άηχες υγρές αναφωνήσεις
Σε αφελείς παρατηρήσεις και αισιόδοξες δήθεν φιλοσοφικές ενατενίσεις
-χωρίς γυαλιά ηλίου, χωρίς παρασόλ
Τέλεια, μια χαρά- σταφιδιασμένες φιλίες, χλιαρό σεξ και ματαιόπονοι λικνισμοί όλοι μια χαρά
you know- why not
Είναι μέχρι να σκάσει η μολυσμένη σάρκα
Να βγει, να κυλήσει η φλόγα
Να τρέξει καθαρό αίμα
Να καθαριστούμε σχολαστικά με ξανθό χαμομήλι
και υπάρξει απολύμανση
Πριν την αναμονή του

i feel a kind of hungry tonight

feed me feed me feed me
seymour

φυλακίστηκα πάλι ανάμεσα σε δυο εικόνες από το αλφαβητάρι του δημοτικού
ανάμεσα σε δυο ήχους δελφινιών

μη με σκεφτείς απόψε
δεν ξέρω πια να απαντήσω
κατάφερα να ξεχάσω τη γλώσσα σου

(Sorry...)

Τώρα λέω λοιπόν
Ίσως τελικά Αυτό Εγώ να ήθελα πάντα να κάνω
Να μαζεύω στιγμές
Μικρές ασύνδετες στιγμούλες
χρονικά κομψοτεχνήματα ακαθόριστης αξίας
Χάρτινα χρωματιστά κομμάτια αποσπασματικής μνήμης
Ενίοτε και ασπρόμαυρα (που μοιάζουν με όνειρα)
Απλώς δεν το’ ξερα νωρίς
Και τώρα βλέπω πόσο αδίκως έχανα τόσες ευφάνταστες νιφάδες παρελθόντος
Ανταλλάσσοντάς τες με (δήθεν) ιαματικές ώρες απάθειας
(Αμάθειας)
πόσο υποτιμούσα την αξία του σύντομου
και του εφήμερου στη ζωή
(που τόσο αγάπησα στην τέχνη)

κι αν είμαστε αστερόσκονη- μικρή μου
πάλι τέτοια θα γίνουμε-ίσως λίγο πιο συνειδητή
δεν βλάπτει λοιπόν λίγο λάμψη και στο ενδιάμεσο

Γι ΄ αυτό και σε συγχύζω καμιά φορά
(Επειδή σε αγαπάω)

Αυτή η διαδρομή είναι τόσο βασανιστικά σύντομη
Για να μας φοβίζει ο πόνος

Ατλαντίδα

και τώρα η τρικυμία μου πέρασε και σε παρακολουθώ να σχοινοβατείς αδιάφορα
αποφεύγοντας να κοιτάξεις κάτω-θυμάσαι; Μαζί το τραβήξαμε το δίχτυ-

αλλά να είσαι σίγουρος- είναι καλύτερα να είσαι ψηλά
βλέπεις περισσότερα - εγώ εδώ κάτω εξακολουθώ να βλέπω μόνο εσένα
να σου χαρίζω το βλέμμα μου για να κρατιέσαι όταν χάνεις την ισορροπία σου
να σε ξεχρεώνω στωικά για όλα αυτά που δεν έκανα

μα αυτή η αναθεματισμένη η ψύχρα δεν τελειώνει
οι παγετώνες δεν λιώνουν- τόσο σκληροί-τόσα χρόνια
όσο και να κάθομαι κάτω από τον ήλιο
και φοβάμαι
ότι όταν τελικά λιώσουν
θα πλημμυρίσω μέχρι πνιγμού
και τα νησιά μου θα χαθούν
ανεπιστρεπτί

και συ θα χεις πέσει

ή απλώς θα χεις περάσει απέναντι

so nice

it isn't very good
in the dark dark wood

ασφαλώς

Το καλοκαίρι συνεπάγεται την αδράνεια
Και γω νιώθω σαν γυμνό φυλλοβόλο δέντρο

Ρίχνω τα υποκίτρινα αραχνοΰφαντα φύλλα μου και αποσύρομαι αθόρυβα
αφήνομαι νωχελικά να με θερμάνει η κοσμική ακτινοβολία
να με κάψει η αβλέφαρη υπεριώδης ματιά του ήλιου
διαστέλλομαι ανεπαίσθητα αλλά ευχάριστα απειλητικά στο χώρο και τον πίνω με καλαμάκι
-χωρίς βιασύνη
απολαμβάνοντας κάθε γουλιά του
-διακρίνοντας και την παραμικρή γεύση του
μετά θα μασήσω τα παγάκια

ξαστερώνω καλέ μου
και η απόσταση ανάμεσα στα μάτια μου μεγαλώνει
και το καλοκαίρι, ο μεγάλος μου εραστής,
με κατακτάει πάλι- λίγο λίγο
ευάλωτη όπως με βρίσκει να το περιμένω
κάθε χρόνο
με υγρά μάτια και σκασμένα χείλη
με τα άκρα νωθρά
σκληρές πατούσες και μελωμένες-δαγκωμένες τις άκρες των δαχτύλων

επιτέλους ήρθε
να ελέγξει τη σφραγίδα του στο σώμα μου
και είναι πάντα εκεί

την επόμενη φορά που θα ξενυχτήσουμε μαζί
ίσως και νάμαστε πιο εύστοχοι...

είμαι τα λάθη μου

Αναζητώ την έννοια του λάθους

πόσα λάθη έχω κάνει και όσα από αυτά ήταν σωστά
και αν μέσα στις επιλογές μου υπήρχαν λάθη- ποιος θα μου έλεγε ότι τελικά αν δεν τα έκανα τώρα θα ήμουν πιο ευτυχισμένη
προσπαθώ ενδεχομένως να απενοχοποιήσω τα λάθη μου-να τα δικαιώσω
ίσως γιατί ενίοτε νιώθω ότι είμαι γεννημένη για αυτά – επαγγελματικά, ορθογραφικά, αισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά, τυπογραφικά-όλων των ειδών τα λάθη
ρέπω σε αυτά-με τραβάνε όπως ο μαγνήτης τα ρινίσματα σιδήρου

είναι σαν τον προσανατολισμό
απλώς μου λείπει το κριτήριο

λατρεύω το λάμδα και το θήτα γιατί τα έχει η θάλασσα και το θέλω-και ίσως κάπως έτσι κάποια στιγμή το λάθος να χάσει το νόημά του και να με λυτρώσει

λάθος λοιπόν-και ο αλάνθαστος πρώτος τον λίθο βαλέτω
λάθη λοιπόν που περιμένω να πάρει η λήθη
λάθη-πόσο κοντά και πόσο μακριά από την αλήθεια?
μια θάλασσα λάθη
όσα λάθος θέλω
τόση θλίψη λάθος
χωμένη μες την θαλπωρή τους
στο θηλυκό μου εγωισμό
να ψάχνω το άλλοθί τους
το θρυλικό
για να λυθώ
να απλωθώ
να μελωθώ
να λυτρωθώ

πάντως

σε κάποια άλλη μου ζωή πρέπει να ήμουν θάλασσα...

Ενεργοποίηση
-διακόπτης στο On
άντε πάλι
καρέ καρέ
τρία καλοκαίρια
-ανάκατα

αμοντάριστα πλάνα
μερικά υπερφωτισμένα-Αυγουστιάτικος ήλιος γαρ
σκοτάδι
μέσα στη σκηνή-
μόνο με φως φεγγαριού

πιτσιλισμένη οθόνη
φλου gros plan-χωρίς τους φακούς μου
off voice κάτω από τη θάλασσα
ο ήχος του αέρα στη μηχανή
η άμμος στα sleeping bags

η μυρωδιά του ιδρώτα σου
η μυρωδιά του αντηλιακού στα χέρια σου

να αλλάξω μουσική ;
πάλι τα δικά σου θα ακούμε;


off off off

πως κλείνει αυτή η αναθεματισμένη η μνήμη?

Η Μαρία Νεφέλη πάει μπροστά
λυτρωμένη από την απεχθή έννοια του αιώνιου κύκλου.

Και μόνο με την ύπαρξή της
αποτελειώνει τους μισούς ανθρώπους

Η Μαρία Νεφέλη ζει στους αντίποδες της Ηθικής
Είναι όλο ήθος.

Όταν λέει «θα κοιμηθώ με αυτόν»
εννοεί ότι θα σκοτώσει ακόμη μια φορά την Ιστορία.
Πρέπει να δει κανείς τι ενθουσιασμός που πιάνει τότε τα
πουλιά.

Μαρία Νεφέλη
Οδυσσέας Ελύτης

about last night

every time
we say goodbye
I die
a little

every time
we say goodbye
I wonder why
a little

Είμαι

Είμαι αυτός που ξέρει πως άδικα παλεύει
σαν κι εκείνον που κοιτάζει μάταια
μέσα στο σιωπηλό κρυστάλλινο καθρέφτη
κι ακολουθεί την αντανάκλαση ή το σώμα (το ίδιο κάνει)
του ομοίου του.
Είμαι, σιωπηλοί μου φίλοι, αυτός που ξέρει
πως άλλη τιμωρία από τη λησμονιά δεν υπάρχει
ούτε κι άλλη συγγνώμη. Κάποιος θεός έδωσε
στο ανθρώπινο μίσος τούτη την παράδοξη δικλείδα.
Είμαι κείνος που, μ΄'όλες τις φοβερές παραπλανήσεις του,
ποτέ δεν μπόρεσε ν΄αποκρυπτογραφήσει τον απλό και μαζί τον πολλαπλό
αδιάβατο λαβύρινθο του χρόνου,
που ανήκει ταυτόχρονα σε έναν και σε όλους.
Είμαι κάποιος που δεν είναι κανένας, εκείνος που στον πόλεμο
δεν έπιασε σπαθί. Είμαι αντίλαλος, λήθη, τίποτα.

Jorge Luis Borges

Η βασίλισσα ζει στον πάγο

(Μανταλίνα Ψωμά)

θέλω να κλειστώ στο δάσος και να σε ξορκίσω εντελώς

να σε στραγγίξω από πάνω μου

μέχρι αφυδάτωσης

please

Μόνο μια χάρη θέλω τώρα

να μου δανείσεις για λίγο,
κάποιες από αυτές τις λέξεις
που μου έκλεψες

εχω ανάγκη από αντιβίωση αυτό τον καιρό....

ό,τι προλάβουμε

Κοπιάζω κάθε μέρα να μετατρέψω αυτή τη θλίψη σε θυμό αλλά δεν μπορώ και νιώθω τόσο κουρασμένη
ότι αυτή η ματαιότητα με ξεμπροστιάζει

Δεν τα πάω καλά με το συναίσθημα

Δεν μπορώ να το ελέγξω

Με κάνει ό,τι θέλει
Με παρασέρνει σαν σκυλί που δεν μπορεί να το κρατήσει το αφεντικό του

Ό,τι πρόλαβες λοιπόν

Ακριβώς όπως το λες

ανακαλώ-το τίποτα

αυτό το φως είναι αδίστακτο- δεν παλεύεται

sublime

ψηλοτάβανη κρεβατοκάμαρα

δρόμος στη Βαρκελώνη

θέα στη θάλασσα απ΄ το μπαλκόνι

ο Οδυσσέας του Joyce

λευκή νύχτα στην Αγία Πετρούπολη

άνοιξη στην Πράγα

μεσημεριανός ύπνος στη Χρυσή

το Russian dance

πίνακας του Barnet Newman

ο Νερούδα

μουσική του Nino Rota

σούρουπο στους Φούρνους

ο Borges

Η Τate

Το πρώτο μας φιλί

Το τελευταίο

ξημέρωμα στο Ρέθυμνο

Το Peer Gunt

Δυο παρτίδες go

το Κουαρτέτο

Το Δαμάζοντας τα κύματα

Το έπος της Γαιοθάλασσας

Να ξυπνάμε αγκαλιά

Βόλτα με τη μηχανή

Το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού

Ο Μπουζιάνης

Days

Ο Benjamin

εκείνο το βράδυ στα Χανιά

Εσύ

ο Pavic

το τσίκι τσίκι

τα χέρια σου στο στήθος μου

οι μαντινάδες

και εσύ

το 8 1/2

η θάλασσα

η Μαρία Νεφέλη

ο πόνος

Το καλοκαίρι

φοβάμαι απόψε...

ευχάριστη αλλαγή

yo

έτσι γύρισα το νόμισμα από την άλλη πλευρά και,
τι σκάνδαλο,
η ομοιότητα ήταν απόλυτη
Τώρα τουλάχιστον ξέρω

είναι καλύτερα να υποφέρεις από το να μην αισθάνεσαι τίποτα-ή τουλάχιστον κάτι πολύ κοντινό στο τίποτα-
γιατί αλλιώς μπορεί να πεθάνεις από συναισθηματική αιμορραγία

και ούτε καν να το καταλάβεις

λίγο

με δάχτυλα καμένα πως να σε ψηλαφίσω?

lust

άλλαξες δέρμα κάτω από το κρεβάτι μου και το σπίτι γέμισε μήλα

eager

η νύχτα με αγριεύει

και αυτό το θέλω είναι παντοδύναμο

θέλω να με φιλήσεις στη βάση του λαιμού

θέλω να με δαγκώσεις στο κοίλωμα της μέσης

θέλω τη γλώσσα σου στα δόντια μου

θέλω τα χέρια σου να με διατρέξουν πλήρη
θέλω να τυλιχθώ γύρω σου
θέλω να κρυφτείς εκεί


σε θέλω κατά μήκος μου

g

Το κρύσταλλο είναι φυμέ και σε ακούω να κροταλίζεις από πίσω

Αδυνατώ να πλησιάσω- δεν έχω αντίδοτο στο δηλητήριό σου και η άμμος είναι κινούμενη

αργά όμως
μόλις με πάρει βαθύς και γεμάτος όνειρα ύπνος
ξέρω ότι θα΄ ρθεις πάλι να με βρεις και να με δροσίσεις

σα χρυσή βροχή

κατάληψη

Αγανακτούσα λοιπόν που οι περαστικοί με κοίταζαν με τόσο θράσος κατάματα

Και κατέβαζα το κεφάλι ανύποπτη αποφεύγοντας τις σκιές

Αργότερα συνειδητοποίησα ότι το σημάδι σου έχει εξαπλωθεί μέχρι το λευκό των ματιών μου