Ατλαντίδα

και τώρα η τρικυμία μου πέρασε και σε παρακολουθώ να σχοινοβατείς αδιάφορα
αποφεύγοντας να κοιτάξεις κάτω-θυμάσαι; Μαζί το τραβήξαμε το δίχτυ-

αλλά να είσαι σίγουρος- είναι καλύτερα να είσαι ψηλά
βλέπεις περισσότερα - εγώ εδώ κάτω εξακολουθώ να βλέπω μόνο εσένα
να σου χαρίζω το βλέμμα μου για να κρατιέσαι όταν χάνεις την ισορροπία σου
να σε ξεχρεώνω στωικά για όλα αυτά που δεν έκανα

μα αυτή η αναθεματισμένη η ψύχρα δεν τελειώνει
οι παγετώνες δεν λιώνουν- τόσο σκληροί-τόσα χρόνια
όσο και να κάθομαι κάτω από τον ήλιο
και φοβάμαι
ότι όταν τελικά λιώσουν
θα πλημμυρίσω μέχρι πνιγμού
και τα νησιά μου θα χαθούν
ανεπιστρεπτί

και συ θα χεις πέσει

ή απλώς θα χεις περάσει απέναντι