Friday, October 31, 2008

Insomnia


Τις νύχτες κατέφθανε πάντα αργοπορημένη,

τοιουτοτρόπως

προμηθευόταν τις ώρες της σε ειδικά πακέτα προσφορών των διακοσίων λεπτών

άνευ ύπνου.

(Αυτά είχαν μόνο απομείνει.

Βλέπετε οι άλλες οι απλές των εξήντα παντός τύπου

είχαν εξαντληθεί από νωρίς).

Αϋπνοβατούσε ματαίως λοιπόν,

και στωικώς,

μουλιάζοντας σε μια αδέσποτη εσπερινή θλίψη

που ατέρμονη, ωσάν το χρόνο,

την κατέκλυζε με ευλαβική συνέπεια,

οργανικά

όπως ο απροσδιόριστος τρόμος που σκορπά μια ιδιαζόντως φλογερή αλλά πολύ μακρινή

ομιλία

Thursday, October 23, 2008

stop




Πίσω λοιπόν από όλες αυτές τις ατελείωτες βαριές και ημιπολύτιμες κουρτίνες παραμόνευε μόνο ένας τοίχος. Γκρι ξεθωριασμένος αμετακίνητος και αλαζόνας.

Με σοβάδες να πέφτουν πάραυτα ακατάστατα σαν δάκρυα

και να του χαλάν θρασύτατα τη σοβαροφάνεια.

Τι ωραία που κρύφτηκες πάλι αναφώνησα εκρύθμως

και όπως πάντα δε μίλησε

Περίμενε μόνο μέχρι να ματώσω τις μικρές γροθιές μου

για να μου ρίξει μια ματιά επιμελούς καταφρόνιας