Sunday, May 27, 2007

ένα πιάσιμο στα γόνατα


Στους γνώριμους τόπους πάλι

συνεπώς

Στις γνώριμες ώρες, στις γνώριμες αναμονές

και εμμονές

πιάστηκαν ελαφρά τα χέρια από την προσπάθεια

Πετάχτηκαν οι φλέβες

Χτύπησε και λίγο πιο γρήγορα η καρδιά

Κόπηκε κάποιες στιγμές και η ανάσα

στο ανέβασμα-ήταν απότομο,

φοβόμουνα μη ξαναπέσω

-γθαρθήκανε τα δάχτυλα στους βράχους που κρατιόμουνα

μα τελικά κατάφερα

και βγήκα –σώα μπορεί μα όχι αβλαβής-

από την λαγουδότρυπα

που είχε ανοίξει εκείνη η μικρούλα η στιγμή

νυχτερικής αδυναμίας

στη λεία μας κανονικότητα

στην άσφαλτο του φυσικού μας χώρου

(και είχα-με- παραπατήσει ευχάριστα, είχα-με- πέσει μέσα)

επιστροφή στο τώρα

μετά την κούραση της τόσης ανάβασης

πίσω στην τάξη-το διάλειμμα τελείωσε

Friday, May 25, 2007

Βουνό με βουνό



Ένα μήνα σ' έχω χάσει βρε μπαμπέσα
κι όποιο κέντρο και να ειδώ μπουκάρω μέσα
Θα σε βρω που θα μου πας κι αν έχεις φύγει
το βουνό με το βουνό μόνο δε σμίγει

Τι σου φταίω κάθε βράδυ κι είμαι σούρα
και οι φίλοι να μου κάνουνε καζούρα
να μου λένε θα τη βρεις κι αν έχει φύγει
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει

κι αν τυχόν κάποια βραδυά και σε τρακάρω

να το ξέρεις με το ζόρι θα σε πάρω

σαν σε σκέφτομαι με πιάνουν κάτι ρίγη

το βουνό με το βουνό μόνο δεν σμίγει


...και ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα από τον Μανώλη Χιώτη

ευχαριστώ θερμά τον αποστολέα

Thursday, May 24, 2007

Tuesday, May 15, 2007

Monday, May 14, 2007

Κωπαϊδα


Αρκεί πια με τα μελό σενάρια και τα θολά τα τζάμια

Φτάνουν οι θλίψεις, τα τετράστιχα, τα σούρουπα, τ΄ άστρα και τα φεγγάρια

Βάλτωσε το μυαλό μου από τη λάσπη

(που μου την πλάσαραν γι’ αστρόσκονη μυριάδων οκτανίων)

βουίζουνε τ΄ αυτιά μου από τις μύγες

(που τελικώς και ατυχώς δεν ήταν λιβελούλες)

θύμωσα

(κι αν είναι γόνιμος θυμός)

ανασκουμπώθηκα

(μεγάλωσα στα ξαφνικά και ψήλωσα δυο πόντους)

και λέω (τόσο δυνατά που τρόμαξα κι η ίδια)

αυτό το έλος θέλει αποξήρανση (αδέκαστη κι αλύπητη)

μήπως μπορέσει

πάλι αργά

τίποτα να καλλιεργηθεί

μήπως μπορέσει πάλι

τίποτα ν΄ ανθίσει

Wednesday, May 09, 2007

Είναι επείγον.

Είναι θέμα επιβίωσης

Τούτες οι νύχτες οι μακριές, οι κόκκινες

Οι ιλουστρασιόν

Που λαχταρώ τόσο καιρό

Στημένη και ακούραστη

κρυώνοντας

μπροστά από μια βιτρίνα

Γίνονται όλο και πιο ακριβές

Και γω μπατίρισα

Δε βρίσκω άλλη επιείκεια να δώσω.

Ξέμεινα από κατανόηση προσφάτως

Και προσφορές δεν γίνονται

Σ΄ αυτά τα είδη

(είναι πολυτελείας φαίνεται)


Πρέπει να φύγω σύντομα λοιπόν

Πριν πέσει το φως και χαθώ

Γιατί σε άλλες γειτονίες

(Μου είπανε εμπιστευτικά)

Δεν τις πουλούν

Μα τις χαρίζουν