Wednesday, July 22, 2015

μη στάξει


πιάσαν φωτιά τα θυμικά και μεις
καρφώναμε τις συλλαβές με ξυλόπροκες στα πατώματα
στρώναμε τα πατώματα με συλλαβές
ακέραιες βαριές και πλαδαρές
άμοιρα γράμματα χωρίς λόγια
σήματα μορς στα μηνίγγια μας
εκείνος ο αιώνιος πονοκέφαλος
προσομοίωση έκρηξης

Cy Twombly


μήτρα μου είναι μόνο το σκοτάδι έλεγε
φλούδα φλούδα φεύγει η αύρα μας στο φως έλεγε
να χωριστούμε σε μας και στο άλλο
εκείνο που δεν έχει σχήμα
εκείνο το άσχημο
στις τελευταίες άκρες της ρευστότητας
να κυλήσουμε πριν χυθούμε
να πέσουμε πριν στάξουμε

κι αυτός ο αέρας που δε σηκώνει τα φουστάνια
που δεν κουνάει τα φύλλα
που δεν ανακατεύει τα μαλλιά
μόνο τη σκόνη παίρνει
μόνο ουρλιάζει μες τα αυτιά μας
όλες τις καληνύχτες που δεν είπαμε
εκεί που έπρεπε