Wednesday, April 28, 2010

η πρωταγωνίστρια απόψε δεν έχει κέφια. το βράδυ πολυσύχναστο και φλύαρο αναρίθμητοι κομπάρσοι και λιγοστοί συμπρωταγωνιστές-η πλοκή μάλλον ανιαρή και φρούδα χωρίς ανατροπές και εξάρσεις, μερικές απρόσμενες παρωχημένες guest εμφανίσεις από παλαιότερες διάττοντες φωτεινές στιγμές- ανώφελες κουβέντες ρηχό γέλιο και ληγμένες προσδοκίες-κοιλιά στο σενάριο πρέπει να ξαναγραφεί απαραιτήτως και να γίνει ανανέωση του cast γιατί το κοινό έχει βαρεθεί τους ίδιους και τους ίδιους με άλλα κοστούμια και μάτια να ανακυκλώνονται στα κάδρα και στις συζητήσεις ανύπαρκτες περιπτύξεις χωρίς ούτε καν υπόκωφες προκλήσεις μόνο παλ αναθυμιάσεις από υπονοούμενα άλλων κι αυτές ακόμα ανεπαίσθητες

οι μουσικές δε, έπασχαν.δεν ξεσήκωσαν τα πλήθη ούτε έκαναν κανέναν μοναχικό να λάμψει από λιγωμένες αναμνήσεις δεν προκάλεσαν έντονα ερωτικά λάθη δεν συμφιλίωσαν τσαλακωμένα ζευγάρια δε έκαμαν ούτε ένα περαστικό να κοντοσταθεί και να παραπατήσει σφυρίζοντας ούτε αποκοίμισαν γλυκά καμιά κουρασμένη σκέψη.δε ράγισε ούτε ένα ποτήρι, δε δάκρυσε ούτε μια εικόνα

η πρωταγωνίστρια δεν αγωνίστηκε αρκετά απόψε, έπεφτε συχνά σε ολιγόλεπτες νάρκες και ξαναγύριζε έπειτα στο χαυνωμένο κοινό της φορώντας βλέμμα γνωστού οίκου της περέασμένης σεζόν από κείνα τα κομμάτια τα σπάνια όμως που κανένας δε γνωρίζει-μεγειά το βλέμμα λέγανε μα που πας και τα βρίσκεις βρε παιδί μου-και σε πολύ καλή τιμή απαντούσε όταν δεν θυμόταν τη σωστή ατάκα μαζεύοντας υπομονετικά τις πατημένες γόπες από τα τραγούδια που οι προηγούμενοι θαμώνες πέταγαν ανύποπτοι στο θαλασσί πάτωμα -λάδι απόψε με τόση ζέστη ότι πρέπει για μια βουτιά στα βαθιά -για τις πρωταγωνίστριες οι βουτιές μόνο στα βαθιά γίνονται αλλά σήμερα δεν έχει κέφια για σασπένς κρυώνει και λίγο είναι και ένα μούδιασμα στο στόμα που δεν έστρωσε ούτε μετά τόσο μαρτίνι και τόσα κόκκινα πλαστικά κερασάκια και έτσι το επεισόδιο τελειώνει άδοξα με ζουμ στο σοφέρ της κίτρινης κούρσας που εξαφανίζεται ράθυμα στο βάθος του σκούρου μπλε πλάνου-cut

Monday, April 19, 2010

Άνοιγε τότε με φειδώ τα παράθυρα της φθοριζούσης μνήμης και ανάσαινε παλαιούς –και ενίοτε αναπαλαιωμένους- Μαΐους. Η δημιουργία των αναμενόμενων αντισωμάτων την έκανε πάντα να ανατριχιάζει ήσυχα. Στην αντίθετη περίπτωση προτιμούσε τη χρήση τεχνιτών συνθηκών θλίψης. Ελαφράς μορφής.

Friday, April 16, 2010

Στις παρυφές κάθε προσωπικής άνοιξης ένιωθε να την τρώει επανειλημμένα το μυαλό της, πάσης φύσεως γρατσουνιές επουλώνονταν γρηγορότερα ενώ ο αέρας είχε τη μυρωδιά αγκαλιάς – από αυτές που είχε δοκιμάσει με συστολή και μέτρο, σα γλυκό κουταλιού.