Monday, February 16, 2015





- Ίσως κάποιες φορές να αφηνόμασταν στους ιλίγγους μας
Τι έχει άλλωστε το κενό
να κερδίσει από μας;
Δυο οκάδες τρόμου δεν έχτισαν δα και θρύλους.
(αυτή η ανεπαίσθητη όμως φραγή στα θεμέλια της ανάσας σου;
πόσο ανεκτίμητη;)

Έλεγε εκείνη

- Είμαι θιασώτης του συνεχούς,                                                                 (ειδικά στις νυχτερινές ανάσες)
Ξέρεις ακόμα και μια στιγμή παύσης ενίοτε φέρνει παλίρροιες από ατίθασες σκέψεις.
Και τι είμαι μήπως; Κανείς θηριοδαμαστής;


Είπε εκείνος και μπήκε στο κλουβί του