Monday, October 01, 2007

Rien ne va plus ii


Μπορείς τώρα λοιπόν να βουλιάξεις με ανακούφιση
Μέσα σ’ αυτή τη θαλπωρή που τόσο αποθύμησες
Ν΄ αφήσεις τους παλμούς σου να πέσουν
εξαντλημένοι
μετά από τόσα χρόνια ταχύτητας
Μέσα στο κρύο
Να αράξεις στον καναπέ που η θέρμη σχηματίζει
Στον καύσωνα μιας ήρεμης συνήθειας
Ν΄ αφήσεις τις αισθήσεις σου να πέσουν
εξαντλημένες
μετά από τόση διάρκεια αδέκαστης χρήσης
Να κοιμηθείς νηφάλιος χορτάτος και ζεστός

Μια και αυτό αποζητούσες πάντα

Και γω θα κατέβω τον δικό μου δρόμο στο θερμόμετρο
Με τους παλμούς στα ύψη
Πιο ξύπνια από ποτέ
Να πάρω την παγωνιά μου μακριά
Αυτή που έκανε την καρδιά να χτυπά πιο δυνατά
που μας κρατούσε λίγο πιο άυπνους
Λίγο πιο ζωντανούς

Αφού πάντα εσύ αναπολούσες νωθρούς καύσωνες
Και τροπικές κρουαζιέρες
Κι εγώ επέμενα σε νευρωτικές δροσιές
Και υπερσιβηρικά ειδύλλια