‘Ισως,
λέω τώρα,
κι η αλήθεια σου να ξέμεινε
εκεί πίσω
αλώβητη
λόγω της ειλικρινούς της απουσίας
από την πραγματικότητα.
(ας μη καταδικάσουμε αίφνης κι αλόγιστα
το οξύμωρο -
έχει κι αυτό
την
προσφορά του
στη διεκδίκηση κάποιας ισορροπίας)
Κι ας παραμείνει (έτσι) λοιπόν,
αφού
κι έτσι ακόμα
υπαινίσσεται
ένα ενδεχόμενο διαφοράς,
μια διάφανη υποψία του αλλιώτικου