Tuesday, October 27, 2015

μούσκεμα



σπάσανε λέει ξάφνου τα σκοινιά
από την τελευταία καρτέλα
κι έπεσε γρήγορα ε να τώρα
πριν μάθουμε δυο ευπρεπείς ατάκες

βουτήξαμε άτσαλα
στα στάσιμα νερά του νεροχύτη
βρεθήκαμε χωρίς ρούχα στεγνά
κι από την τελευταία υπόκλιση

έμεινε μόνο ένα λουμπάγκο

μικρές ωδές στο άσκοπο

Σκέφτομαι λοιπόν τι ανάταση, να μπορείς ενίοτε να κλείνεις τη βρύση των αλλεπάλληλων συναισθημάτων και να μπορείς να γράφεις μόνο ακολουθώντας τις κατηφορικές ροπές των λέξεων.
Καθαρές ατόφιες και μη ιονισμένες, οι λέξεις σα μικρά σεντούκια άδεια από θησαυρούς, έντεχνοι
σχηματισμοί μη νοημάτων, μια methode hanon της γλώσσας, μια σπουδή της κενής επιτήδευσης.