Wednesday, September 23, 2009

βόλτα

Ήταν πάντως παρήγορο ότι μια αργόσυρτη περιγραφή ενός εκστατικά όμορφου αντικειμένου μπορούσε να καταλαγιάσει και τις πιο υπερχειλισμένες σκέψεις.
Ή το γυάλινο γαλάζιο μιας πισίνας από ψηλά.
Όπως όταν νοσταλγείς κάτι που δεν θυμάσαι.

Δήλωνε, τότε, ευθύμως διατηρητέα και ευελπιστούσε άμεσης ψυχικής αποκατάστασης.
Κάθε φορά όμως που γλιστρούσε αθέλητα
στη σωστή χαραμάδα
ατυχούς γούστου λεπτομέρειες γίνονταν άξαφνα σημεία φυγής,
εικόνες ριπές-
που πάσχιζε να συγκρατήσει σε
είκοσι εκατοστά λευκό
ριγέ,
λεκέδες γκρι ακατάστατοι,
αμφιδέξιες προθέσεις
όρια- ουσιαστικά αδιαπραγμάτευτα
πλανόδιοι συγγενείς με αλλεργικά επίθετα
Ποιητική ασωτία -βολεμένα ρήματα
Εξάλλου η ομορφιά, έλεγε,
δεν γνωρίζει ανακωχή.

Tuesday, September 15, 2009

lights off

Αυτή η βροχή ακούγεται σαν βάλσαμο
σαν να σου ψιθυρίζουν καλά νέα
– τι απάτη!

Κι ας τρώγομαι
κι ας τρώγομαι, το ξέρω επιμένω
Και ας διπλώνομαι στα δύο και ας αλλοιώνομαι αργά
Αλλάζω δέρμα επιτέλους κι αρνούμαι να ξυπνήσω
Ανακατεύω μόνο με τα δάχτυλα τη λογική που σμπαραλιάζεται κάτω από αγριεμένα νύχια
- τι ευχαρίστηση!
Πιστή στο παραμύθι μου θα μείνω κι ας με φυσάει ένας θυμός ζεστός - με γέλασε, νόμιζα ότι είχε δροσίσει - και μου μαδάει ορμητικός τις βλεφαρίδες
αυτή όμως τη φορά δεν πρόκειται να κάνω ευχή
τις έχω εξαντλήσει
(αστραφτερά κουτιά με παρδαλές κορδέλες- ποιος νοιάζεται;
σφυγμοί χωρατατζήδες)
απλώς θα τρέξω να κρυφτώ από το φως
που έγινε άξαφνα πολύ

μα ποιος τέλος πάντων ζήτησε τόση αλήθεια;

Thursday, September 03, 2009


Ονειρευόταν ότι χανόταν σε πράσινα βαθιά
και κρύα νερά
μέχρι να μουλιάσει σύσσωμη
και το μυαλό γινόταν τόσο ρευστό και αλμυρό
που τα πρόσωπα του σεπτού Θιάσου συγχέονταν
ανταλλάσσοντας πρόθυμα ρόλους
απαλά, με μια ανύποπτα ευπρόσδεκτη
όσο και αναπάντεχη συνέπεια.
Και μάζευε λέει μόνο τις λευκές στρογγυλές πέτρες
για να μη χάσει το δρόμο
-λόγω της χαρακτηριστικής της πλέον
συναισθηματικής αφηρημάδας.
Και τότε έρχονταν εκείνες οι απρόσκλητες σκέψεις
που την αγκάλιαζαν δριμείες και στιβαρές
γεμίζοντάς την με μια στιγμιαία
Γλυκύτητα
που αποκτούσε έξαφνα-και επιτέλους- όνομα και ιδιότητα
-ως τότε αχαρακτήριστη βλέπεις.
Κι όλα αυτά μόλις λίγο πριν ακουμπήσει
την άκρη της κατηφόρας
της εμφανώς ανεπίστρεπτης
ιλιγγιώδους και άφατα ελκυστικής.
Όπως άλλωστε
οφείλουν να είναι
όλα τα ιλιγγιώδη πράγματα.