lights off

Αυτή η βροχή ακούγεται σαν βάλσαμο
σαν να σου ψιθυρίζουν καλά νέα
– τι απάτη!

Κι ας τρώγομαι
κι ας τρώγομαι, το ξέρω επιμένω
Και ας διπλώνομαι στα δύο και ας αλλοιώνομαι αργά
Αλλάζω δέρμα επιτέλους κι αρνούμαι να ξυπνήσω
Ανακατεύω μόνο με τα δάχτυλα τη λογική που σμπαραλιάζεται κάτω από αγριεμένα νύχια
- τι ευχαρίστηση!
Πιστή στο παραμύθι μου θα μείνω κι ας με φυσάει ένας θυμός ζεστός - με γέλασε, νόμιζα ότι είχε δροσίσει - και μου μαδάει ορμητικός τις βλεφαρίδες
αυτή όμως τη φορά δεν πρόκειται να κάνω ευχή
τις έχω εξαντλήσει
(αστραφτερά κουτιά με παρδαλές κορδέλες- ποιος νοιάζεται;
σφυγμοί χωρατατζήδες)
απλώς θα τρέξω να κρυφτώ από το φως
που έγινε άξαφνα πολύ

μα ποιος τέλος πάντων ζήτησε τόση αλήθεια;