Μπορείς τώρα λοιπόν να βουλιάξεις με ανακούφιση
Μέσα σ’ αυτή τη θαλπωρή που τόσο αποθύμησες
Ν΄ αφήσεις τους παλμούς σου να πέσουν
εξαντλημένοι
μετά από τόσα χρόνια ταχύτητας
Μέσα στο κρύο
Να αράξεις στον καναπέ που η θέρμη σχηματίζει
Στον καύσωνα μιας ήρεμης συνήθειας
Ν΄ αφήσεις τις αισθήσεις σου να πέσουν
εξαντλημένες
μετά από τόση διάρκεια αδέκαστης χρήσης
Να κοιμηθείς νηφάλιος χορτάτος και ζεστός
Μια και αυτό αποζητούσες πάντα
Και γω θα κατέβω τον δικό μου δρόμο στο θερμόμετρο
Με τους παλμούς στα ύψη
Πιο ξύπνια από ποτέ
Να πάρω την παγωνιά μου μακριά
Αυτή που έκανε την καρδιά να χτυπά πιο δυνατά
που μας κρατούσε λίγο πιο άυπνους
Λίγο πιο ζωντανούς
Αφού πάντα εσύ αναπολούσες νωθρούς καύσωνες
Και τροπικές κρουαζιέρες
Κι εγώ επέμενα σε νευρωτικές δροσιές
Και υπερσιβηρικά ειδύλλια
5 comments:
αδέκαστη χρήση ε; πολύ ενδιαφέρον...
οι αισθήσεις δεν εξαγοράζονται Μάρκο μου...
ας πάρει ο καθένας αυτό που του αξίζει λοιπόν...
παντοιοτρόπως.
Αγαπηθήκαμε όταν μου τραγούδησε:
Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει από το κρύο
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό
Κι αν δεν ανάβουμε κουκλίτσα μου μαγκάλι
θα 'μαι ζεστός μες στη δική σου την αγκάλη
το πιο θερμό καλοριφέρ ειν' τα φιλιά
σαν θα κοιμόμαστε κουκλίτσα μου αγκαλιά
Κι έτσι δε θα 'χουμε ανάγκη κι από φώτα
θα την περνάμε μια χαρά ζωή και κότα
και θα κοιμόμαστε κι οι δυο απ' τις εννιά
να μη μας πιάνει ξεροβόρι ή παγωνιά
Κι όμως γρήγορα κατέληξε μια σχέση χλιαρή, "ούτε κρύο ούτε ζέστη", όπως λένε. Και στο τέλος άρχισα να τρελαίνομαι, μια να κρυώνω, μια να ζεσταινομαι. Έχασα την ψυχραιμία μου. Την κοίταξα με το πιο παγερό μου βλέμμα και της είπα πως πρέπει να χωρίσουμε. 'Εχω παγώσει μέσα μου, καταλαβαίνεις; Στην αρχή καιγόμουν από πόθο, τώρα οι σχέσεις μας έχουν ψυχρανθεί όσο ποτέ!"
Αλλά δεν πειράζει. Οι σχέσεις είναι μια λεπτομέρεια της ζωής. Όσο μπορεί κανείς να περπατάει και να τον φυσάει το αεράκι του Μαγιού, όλα τα άλλα είναι παγερά αδιάφορα.
:)) I ll stick to that
Post a Comment