μη στάξει

πιάσαν φωτιά τα θυμικά και μεις
καρφώναμε τις συλλαβές με ξυλόπροκες στα πατώματα
στρώναμε τα πατώματα με συλλαβές
ακέραιες βαριές και πλαδαρές
άμοιρα γράμματα χωρίς λόγια
σήματα μορς στα μηνίγγια μας
εκείνος ο αιώνιος πονοκέφαλος
προσομοίωση έκρηξης

Cy Twombly

μήτρα μου είναι μόνο το σκοτάδι έλεγε
φλούδα φλούδα φεύγει η αύρα μας στο φως έλεγε
να χωριστούμε σε μας και στο άλλο
εκείνο που δεν έχει σχήμα
εκείνο το άσχημο
στις τελευταίες άκρες της ρευστότητας
να κυλήσουμε πριν χυθούμε
να πέσουμε πριν στάξουμε

κι αυτός ο αέρας που δε σηκώνει τα φουστάνια
που δεν κουνάει τα φύλλα
που δεν ανακατεύει τα μαλλιά
μόνο τη σκόνη παίρνει
μόνο ουρλιάζει μες τα αυτιά μας
όλες τις καληνύχτες που δεν είπαμε
εκεί που έπρεπε