Η παρέα των δέκα (ή των οχτώ) - κι εγώ

όταν περνούσε πάλι θα κρύφτηκα κάτω απ’ το τραπέζι με την πίτα να μη με δείτε (ή για να μη με δω) λίγο –λέει- λίγο πριν βγουν οι φρονιμίτες και πιάσει να χαράζει άποψη και μέσα στο μέσα ήθελα -τότε- κι ύστερα και λίγο πιο μετά απ’ το ύστερα -στα άπατα λέει πια- να δες πως απ’ έξω όταν μένεις είναι γιατί ίσως δεν είδες -λέει- κανέναν -από τους δέκα (ή απ’ τους οχτώ)- στο μέσα

"φάε με" έλεγε η πίτα "φάε με μήπως και μεγαλώσεις -επιτέλους- ξαφνικά και χρειαστεί να βάλεις -επιτέλους- εκείνα τα μεγάλα κοκάλινα τετράγωνα γυαλιά" έλεγε "και δεις πια μέσα πιο δέκα κι απ΄ τους δέκα (ή πιο οχτώ κι απ’ τους οχτώ)"