Όσο και αν διακριτά ρεύματα επιτάχυναν το συνήθη ρυθμό της αναπνοής της
αναγνώριζε σκυθρωπά ότι τέτοιες αναταράξεις έχουν βραχεία διάρκεια και επανερχόταν σύντομα σε επίπεδα διανοητικής θερμοκρασίας δωματίου.

Για κάποια ευγενή σοκάκια, στενά και ιδιαζόντως στριφογυριστά είχε την διόλου οικουμενική επίγνωση ότι δεν έχουν γυρισμό. Τα σημάδευε εντούτοις φυτεύοντας πλούσια σκοίνα για την περίπτωση εθελούσιας αναμνησίας.

Είχε συναντήσει επίσης εκείνη την αποσιωπημένη υποσημείωση που σπάνια βρίσκει κανείς πλέον, χαραγμένη με την πιο μικρή γραμματοσειρά -μεγέθους 8- που λέει ότι
το βίαιο ξήλωμα – στην οξεία γωνία μιας τυχαίας συγκυρίας - ενός παλαιού αλλά βαρέως ονείρου προσφέρει ενίοτε το νήμα για την ύφανση ενός νέου, ίσως ελαφροτέρου, αλλά ευκρινώς ανθεκτικότερου.