Tuesday, May 15, 2007

14 comments:

mata_ntomata said...

χμμμ μάλλον πρέπει να ξεκινήσουμε τα μπάνια νωρίτερα φέτος!

Anonymous said...

Πως περάσαν τα χρόνια τι είναι αυτα που φορώ;
Ποιο σατέν ποιο μετάξι θα με βγάλει χορό;

Anonymous said...

Αν ο Πικάσσο,σε κάποια απο τις κρίσεις που πάθαινε κατα της ζωγραφικής πηδούσε απο το παράθυρο, ο κύριος Χ....,ο ιδιοφυής συλλέκτης,θα έλεγε απλά:<< Εκανε μια θαυμάσια κηλίδα>>,θα αγόραζε το πεζοδρόμιο και θα το κορνίζωνε με ένα ψεύτικο παράθυρο που θα έφτιαχνε ο Ζ....,ο ιδιοφυής κορνιζάς.
ΖΑΝ ΚΟΚΤΩ

koritsi_oksi said...

άφησε τα μετάξια κι άντε πιάσε τα μπάσα
τον παπά-όπως λένε- δεν τον κάνουν τα ράσα
:)

koritsi_oksi said...

χμμμ, εικάζετε το τέλος της ζωγραφικής? το τέλος της τέχνης? κάποιο τέλος τέλος πάντων?

Anonymous said...

Επισης ο ιδιοφυης βιντεοαρτας Κος Ω θα τα τραβουσε ολα τα παραπανω σε βιντεο και θα οργανωνε μια εκθεση με τιτλο "το σατεν και το μεταξι δεν θα φερουνε την ταξη-εγινε η ζωη μια μιζα που δεν μπαινει σε κορνιζα"

Anonymous said...

Εξορίσαμε το αίμα μας,το αντικαταστήσαμε με αλκοόλ,μήπως και εφταιγε αυτό που δεν μπορούμε να μοιραστούμε συναισθήματα,μήπως εφταιγε αυτό που αντικατασήσαμε τον άνθρωπο με εικόνες και πληροφορίες.

Anonymous said...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ANONYMOUS

koritsi_oksi said...

ουφ αυτό με το αλκοόλ και μένα μου έκανε κάτι...παρεμπιπτώντος dontplaywithmybass έχει έκθεση για τον Κοκτώ στο Μπενάκη από σήμερα (για να μη ξεχνάμε και την κουλτούρα μας...)

Anonymous said...

thanks για ΚΟΚΤΩ...

Anonymous said...

Koritsi_Oksi το θέμα δεν ειναι αν θα ξεχάσουμε την κουλτούρα μας, αλλα πως αυτή να μετατρέπεται σε καθημερινή τρυφερή αγκαλιά του μυαλού μας αρα και των ανθρώπων που αγαπάμε,ετσι ωστε να μπορούμε να μοιραστούμε και να ΑΚΟΥΜΕ και αλλους πέρα απο τον εαυτό μας.

markos-the-gnostic said...

θα είσαι στην προβολή του Ορφέα αύριο;

koritsi_oksi said...

υποψιάζομαι ότι το αύριο έφυγε Μάρκο μου και θα ήθελα πολύ να ξανάβλεπα τον Ορφέα...Δεν πειράζει όμως είχα ένα art overdose στην Biennale της Θεσσαλονίκης...

Anonymous said...

Καμπάνες, 11 και κάτι.
Πάνω μου η Patti Smith,μιά βραχνή απαγγελία στην καρέκλα μου
θαθελες να ξέρεις το αποτέλεσμα,το κυνήγι άρχισε ξεβαμένο ύφασμα βρεγμένο.
"Ζάχαρη" σκόρπια στο τραπέζι παράθυρο μισόκλειστο.Ανταλλαγη απόψεων μέσα απο τη χαραμάδα,ύμνος η όψη μέσα απο το γυαλί.Βρέχει βρέχει...