Wednesday, May 09, 2007

Είναι επείγον.

Είναι θέμα επιβίωσης

Τούτες οι νύχτες οι μακριές, οι κόκκινες

Οι ιλουστρασιόν

Που λαχταρώ τόσο καιρό

Στημένη και ακούραστη

κρυώνοντας

μπροστά από μια βιτρίνα

Γίνονται όλο και πιο ακριβές

Και γω μπατίρισα

Δε βρίσκω άλλη επιείκεια να δώσω.

Ξέμεινα από κατανόηση προσφάτως

Και προσφορές δεν γίνονται

Σ΄ αυτά τα είδη

(είναι πολυτελείας φαίνεται)


Πρέπει να φύγω σύντομα λοιπόν

Πριν πέσει το φως και χαθώ

Γιατί σε άλλες γειτονίες

(Μου είπανε εμπιστευτικά)

Δεν τις πουλούν

Μα τις χαρίζουν

5 comments:

Anonymous said...

Υπάρχουν στιγμές που απομακρυνόμαστε πολύ, που να μας πάρει ο διάβολος.Πολύ!
Περνάμε στην απέναντι όχθη κι όλα νομίζουμε τώρα ότι γίνονται αλλού.
Καταντούμε, τελικά, αυτό που ποτέ δε θέλαμε.
Το αρνητικό του εαυτού μας.
Λερώνει το βλέμμα μας.
Και το χειρότερο; Ξεχάσαμε το pin της αθωότητάς μας...

Όλοι εμείς, οι σιωπηλοί ακροβάτες μιας υπόσχεσης μάταιης.
Όλοι εμείς, που παραπλανήσαμε τους ανέμους, που ξελογιάσαμε τις ελπίδες.
Όλοι εμείς οι αφρούρητοι, που δεν είχαμε ποτέ ένα άλλοθι για τα λάθη μας.
Όλοι εμείς οι αντιρρησίες της παρηγοριάς.
Τί λέτε για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά;
Δίχως μετεωρολογικά δελτία, σωσίβια, προμήθειες, αποσκευές..
Θα δέσουμε την άγκυρα στα φτερά των γλάρων.
Θα ορίσουμε τιμονιέρη το πιο τρελό δελφίνι.
Έτσι λιγώνεται η ψυχή...Έρχεται κανείς;

koritsi_oksi said...

Μου μύρισε θάλασσα και αγριεύτηκα- μισοκλείνω τα μάτια από τον ήλιο και πετάω όλα μου τα ρούχα εκτός από ένα λευκό ανάλαφρο μαντήλι-κι ένα καπέλο ψάθινο
Φύγαμε!
(είναι που μόλις έκανα αίτηση για ένα καινούριο pin)

markos-the-gnostic said...

χαρίζουν όταν τους πεις το μυστικό σύνθημα. κι αυτό έρχεται μες απ' τα καταγώγια και τις αναστάσιμες παραλίες

koritsi_oksi said...

κι όταν αυτό το κερδίσεις με σκοτάδια χωρίς άστρα στα καταγώγια και ματαιωμένα κρύα πρωινά και μετά δεν στις χαρίσουν αλλά αντιθέτως σου ανεβάσουν την τιμή τι κάνεις φίλε Μάρκο?αποφασίζεις να ζεις χωρίς νύχτες?

markos-the-gnostic said...

ναι, ό,τι αποτιμάται ας ενδιαφέρει τους άλλους τύπους ανθρώπων