μέρες μεγάλες γεμάτες
βιταμινούχα
σκευάσματα και χαμόγελα
και αχνιστά τα
κουδουνίσματα
-
για κοίτα λίγο
πόσο ο κόσμος σ' αγαπάει
όταν η κοψιά σου μεγαλώνει
-
κι εσύ μπορείς μόνο να
παρακολουθείς
την κοροϊδευτικά τεράστια
σκιά σου
παγιδευμένη σε άνισα
δίκτυα
και φαρδιά παπούτσια
λεπτά ακίνητα
μαθαίνοντας εντατικά
καινούριες γλώσσες
λέξεις κλωτσιές γροθιές
(αυτή η μικροσκοπική τυραννία
του Στρογγυλού)
Μα πώς; έγινες ο κύκλος
που περικλείει
εσύ που ποτέ δεν
περιόρισες κανένα
τώρα μια φυλακή Αδιαπέραστη
το Σώμα Δεσμοφύλακας
η Σάρκα Ξενιστής.
Μα πόσο μπορεί να αλλάξει
αυτό το σώμα;
πόσα μπορεί να δώσει
να κοιμίσει να ξυπνήσει να
ταΐσει
μέχρι να σου επιβληθεί
ολοσχερώς
μόνο με την απόλυτη αδυναμία
της
αυτή η τόσο ολοκαίνουρια
ανάσα
Στις θάλασσες από χαμομήλι
που πνίγομαι
κουβαλώντας αυτό το
άγνωστο βάρος
καθώς φτιάχνεται αυτό
που τίποτα δεν έχει ακόμα
περιγράψει
(η πεμπτουσία του
καινούριου)
και μετά;
τι να σου πω
τι να σου γράψω μέχρι να
μάθεις τη γλώσσα μου;
No comments:
Post a Comment