Tuesday, June 19, 2007


Ε ναι με απασχολούν

οι λέξεις

αφού έχω μόνο αυτές

όταν τούτο το ανοικονόμητο αδιάπλαστο και πυκνό

διάφανο υλικό μαζεύεται σιωπηλά

έτοιμο να πλημμυρίσει σειρές και σειρές αδάμαστων στιγμών

με αυτή την επικίνδυνη ιδιότητα που έχουν τα ρευστά

να καταλαμβάνουν λαίμαργα κάθε σημείο του δοχείου που

τυχόν

βρίσκονται

έχοντας τη συγκατάβαση

του μεγάλου αφεντικού

του φυσικού νόμου.

Μόνο αυτές έχω

καλούπι μορφοποίησης

να το δαμάσω, να το κρατήσω

να το πλάσω

να πω.

αβαρείς σημαδούρες για να μη πνιγώ

νέον επιγραφές

ίσα ίσα να μη χάνω το δρόμο

φτηνός μπούσουλας

λίγες, σαθρές, αόριστες κι ανεπαρκείς

ανάξιες

ικανές μόνο για φάσμα διακριτό κι εφήμερο

όλο παύσεις στο ενδιάμεσο

μεγάλα σκοτεινά κενά-παγίδες ασυνέχειας

κι ασυνεννοησίας

των περιστάσεων

και των καιρών.

Κι αν ήθελα το απόλυτο

Πώς να μιλήσω τόσο συνεχές μόνο με λόγια;

Πώς να εκφράσεις το τόσο με κουβέντες;

Πόσο πολύ είναι το πολύ;

Πόσο λίγο το πιο,

το περισσότερο;

τι να κάνω όμως-

εγώ,

μόνο αυτές έχω

4 comments:

mata_ntomata said...

κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες
;)

koritsi_oksi said...

κουβεντούλες...

NOA said...

τόσα άστρα, τόσες λέξεις,
αλλά τελικά: πόσες πράξεις;

koritsi_oksi said...

τι σημασία έχει? σ΄αυτόν τον χώρο ανυπαρξίας του διαδικτύου που βρισκόμαστε οι λέξεις είναι πράξεις