εδώ μπορεί όποιος θέλει να στείλει τα στοιχεία του -όνομα και ιδιότητα-ως υπογραφή κατά της κίνησης "αποκαθήλωσης" από την Αστυνομία του έργου της Εύας Στεφανή "Εθνικός Ύμνος" γεγονός που συνέβη στην Art Αθήνα το Σάββατο που μας πέρασε λόγω προσβολής εθνικού συμβόλου :
asmassilavounolous@yahoo.gr
υπογραφές συλλέγονται και στο blog:
http://artlogokrisia.blogspot.com/
με σχετικό κείμενο
6 comments:
Παραθέτω το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη(Καθημερινή, 5/6/2007) ως απάντηση και άποψη....Ο νοών νοείται...
Η εφαρμογή των νόμων
Είναι δικαιολογημένη η οργή όλου του καλλιτεχνικού κόσμου για τη λογοκριτική παρέμβαση στην έκθεση Art Athina. Τα έργα τέχνης δεν ορίζονται ούτε από την χωροφυλακή ούτε από κόμματα που αποζητούν μερικά λεπτά δημοσιότητας παραπάνω, στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Είναι όμως εν μέρει υποκριτικό να σχίζουν τα ιμάτιά τους όλοι για μια παρέμβαση των οργάνων της πολιτείας - παρέμβαση η οποία μπορεί να είναι αναχρονιστική, μπορεί να παραπέμπει σε άλλες εποχές, μπορεί να είναι σκοταδιστική, αλλά είναι απολύτως νόμιμη! Και είναι να απορεί κανείς γιατί ενίστανται άπαντες στην εφαρμογή του νόμου, ενώ κανείς δεν γκρινιάζει για την ύπαρξή του.
Γιατί δεν ενοχλείται κανείς από την ύπαρξη αυτού του μεταξικού νόμου που λογόκρινε το έργο της κ. Εύας Στεφανή, ενώ γίνεται τόσο θόρυβος τώρα που εφαρμόστηκε ο νόμος; Γιατί δεν γκρίνιαξε κανείς όταν θεσπίστηκε ο τυποκτόνος νόμος των αγωγών, ενώ τώρα όλοι διαμαρτύρονται; Γιατί δεν υπάρχει ένσταση κάποιας Ενωσης Συντακτών για τον νόμο που απαγορεύει τη φωτογράφηση υπόπτων έξω από τα δικαστήρια, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει διαμαρτυρία όταν κάποιοι ύποπτοι για πολιτικούς λόγους διαπομπεύονται με χειροπέδες;
Η Ελλάδα έχει ίσως το πιο λογοκριτικό νομικό πλαίσιο στον δυτικό κόσμο. Ακόμη και το Σύνταγμά της, αυτό που πρέπει να διαφυλάσσει τις ελευθερίες του ατόμου, προβλέπει λογοκρισία σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Κανείς δεν ενοχλείται από το άρθρο 14 του Συντάγματος που προβλέπει «κατάσχεση εφημερίδων για «α) προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας, β) προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας, γ) δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Χώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους, δ) άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος». Είναι σίγουρο ότι όλοι θα ξεσηκωθούν αν υπάρξει κατάσχεση εφημερίδας με βάση αυτή καθʼ αυτή τη συνταγματική επιταγή.
Υποκρισία; Πιθανόν. Πιθανότερη όμως μια άλλη εκδοχή. Στην Ελλάδα οι νόμοι θεωρούνται ρυθμίσεις άνευ σημασίας. Γι' αυτό και ουδείς τους συζητάει πριν περάσουν και όλοι εξεγείρονται σαν εφαρμοστούν.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι νομοθετικές πρωτοβουλίες ξεσηκώνουν θύελλα συζητήσεων. Οι μαζικοί φορείς καταθέτουν τις απόψεις τους. Γίνονται διαδηλώσεις για ρυθμίσεις που πλήττουν πληθυσμιακές ομάδες. Γίνεται «λόμπινγκ» εκ μέρους των εταιρειών ή και συνδικαλιστικών φορέων. Υπάρχει ενδελεχής εξέταση κάθε άρθρου. Στην Ελλάδα οι νομοθετικές πρωτοβουλίες εκδηλώνονται για να έχουν μερικά λεπτά δημοσιότητας οι υπουργοί, για να εκστομίζουν μερικές ομιλίες οι εθνοπατέρες στη Βουλή (τις οποίες θα δείξουν στα τοπικά τους κανάλια) και να γίνονται μονόστηλα στις εφημερίδες. Μετά τους ξεχνούν άπαντες, μέχρι να εφαρμοστούν. Τότε ξεσηκώνονται άπαντες. Οχι κατά του νόμου, αλλά ενάντια σε εκείνους που τον εφαρμόζουν.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνο η λογοκριτική παρέμβαση της Ελληνικής Αστυνομίας στο Art Athina. Το πρόβλημα βρίσκεται στο νομοθετικό πλαίσιο. Πολλοί εφησυχάζουν από το γεγονός ότι στην Ελλάδα η νομοθεσία συνήθως καθεύδει και δεν διαμαρτύρονται για τις νάρκες που φωλιάζουν εντός της. Πιστεύουν ότι «κάποιοι νόμοι δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν» και γι' αυτό δεν πρέπει να ανησυχούμε που ισχύουν. Ερχεται, όμως, η στιγμή που κάποιος κρατικός λειτουργός τους ξυπνάει. Και αυτό είναι διπλά άδικο. Αδικο γιατί εφαρμόζονται επιλεκτικά επί των αδυνάτων και άδικο επειδή δεν εφαρμόζονται για όλους.
Υ.Γ. Ας μας συλλάβουν όλους οι κάφροι νεοέλληνες....
κρίμα...
μόνο αυτό.
Kαι συνεχίζω με ένα άλλο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη (Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Φεστιβάλ Αθηνών «εφ» στις 7.6.2007 )...
Όταν η ΕΛ.ΑΣ. κάνει τέχνη
Είμαι ένας από τους, περίπου, 8.999.500 Έλληνες που δεν είδαν το «βλάσφημο»(;) έργο της κ. Εύας Στεφανή για να κρίνουν την καλλιτεχνική του αξία. «Να κρίνουν την καλλιτεχνική του αξία»... Μεγάλη κουβέντα... Πως κρίνεται ένα έργο τέχνης; Από τις φλυαρίες των κριτικών; Από την απήχηση που έχει στο κοινό; Από την πρωτοτυπία του; Ή μήπως από τις αντιδράσεις που προκαλεί;
Το τελευταίο είναι, θαρρώ, πιο ασφαλές κριτήριο. Τουλάχιστον πιο απτό. Η τέχνη οφείλει να είναι αίρεση. Να ενοχλεί. Να προκαλεί. Να αναγκάζει κάποιους ανθρώπους να σκεφτούν. Υπό την έννοια αυτή το βίντεο της κ. Στεφανή έγινε τέχνη. Για την ακρίβεια το ανήγαγε σε τέχνη ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Αμαρουσίου, ο οποίος δεν αρκέσθηκε να κατάσχει ένα αντίγραφο του έργου (!), συνέλαβε και όποιον βρήκε πρόχειρο: τον διευθυντή του χώρου όπου διοργανωνόταν η έκθεση! (Σημείωση: αν η ΕΛ.ΑΣ. επεδείκνυε την ίδια αποτελεσματικότητα στην δίωξη του πραγματικού εγκλήματος, όση και στην καταπολέμηση της συμβολικής παραβατικότητας, όλοι θα ζούσαμε καλύτερα).
Πολλοί βγαίνουν κερδισμένοι από την επιδρομή της ΕΛ.ΑΣ. στον εκθεσιακό χώρο που φιλοξενούσε το Art Athina. Ο διοικητής του Α.Τ. Αμαρουσίου, ο οποίος κάτι θα έχει κάτι να διηγείται από την καριέρα του. Πολιτευτές που απέκτησαν στην δημοσιότητα μοίρα. Τα κανάλια που θα γεμίσουν με φλυαρίες τον κενό τους χρόνο. Μόνο η Ελλάδα θα βγει χαμένη: στα μάτια των εκατοντάδων ξένων καλλιτεχνών και παραγόντων της τέχνης ο Σάμιουελ Χάντινγκτον επιβεβαιώνεται. Η Ελληνική Αστυνομία έκανε ευδιάκριτη την θεωρητική γραμμή που χωρίζει την Δύση από τους κατ' επίφαση δυτικούς, οι οποίοι μπορεί να μην καίνε πρεσβείες για τα σκίτσα του Αλάχ, αλλά ρίχνουν στην πυρά έργα που απεγνωσμένα έψαχναν κοινό.
Υπό την έννοια αυτή τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. έκαναν τέχνη. Αν μάλιστα πυροβολούσαν την δημιουργό θα έκαναν μεγάλη τέχνη. Όλοι ακούσαμε για την «βλασφήμια» και θα ψάξουμε να την δούμε. Στο YouTube! Πάμε στοίχημα ότι το έργο της κ. Στεφανή θα αποκτήσει πλέον παγκόσμια προβολή;
Ε, βρε κοπέλια που ζούμε...που δημιουργούμε...και που εμπνεόμεθα....Ολέ!
θα σηκωθεί από τον τάφο του από υπερηφάνεια ο Duchamp-άξιος συνεχιστής του η Ελληνική Αστυνομία απογειώνει κάθε έννοια χειρονομιακής τέχνης! Δεν είναι τυχαίο το ποιός είναι υπουργός πολιτισμού μας...
Αμα γεννιέται ενα παιδί,
όλη η φαμίλια του εύχεται έξυπνο να γίνει.
Εγω που με την εξυπνάδα μου ρήμαξα τη ζωή μου,ελπίζω ο γιός μου να μείνει αγράμματος και φτωχός στό πνεύμα.
Ετσι θα ζήσει γαλήνια κι ωραία
σαν υπουργός της Κυβέρνησης.
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ.
--Αφιερωμένο στον Βουλγαράκη και τον πατέρα του---
...υποκλίνομαι!
Post a Comment