Ξύπνησα επιτέλους Άνοιξη

Και Είμαι όλο αισθήσεις

Και καθόλου αισθήματα

βαριά

Άνοιξα

Και γέμισα συγκρατημένα Ξεκαρδίσματα

Ανάλαφρες κλαρωτές Παραδοξότητες

Ο κόσμος που ξαφνιάζεται

όταν βγάζω τα γυαλιά μου

Με Τα πολύχρωμα μάτια μου

Σπάω τα φανάρια των αυτοκινήτων

Και θρυμματίζω κάμερες

Θυμάμαι ξεχασμένα θέλω μου

Να μαγειρέψω σε όλους τους αγαπημένους μου

Εξωτικά πιάτα

Ένας καφές ξημερώματα με έναν άγνωστο

Λικέρ κόκκινο γιαγιαδίστικο από γυάλινο μπουκάλι

Να χορέψω με το πιο όμορφο αγόρι στο μπαρ

Και να φοράω καπέλο με βέλο

Και γάντια μακριά από σατέν

Το σπίτι γεμάτο με απρόβλεπτα λουλούδια

Να μουρμουρίσω (με λαλαλά)

τραγούδια για παλιούς κι ωραίους έρωτες

Να κλείσω το μάτι σε καινούριους

Άγουρους αχνούς

Ζιγκ ζαγκ σε δεντροφυτεμένους πεζόδρομους

Να γελάσω πνιχτά σε κατανυκτικές βιβλιοθήκες

κοριτσίστικες κουβέντες

Να γουργουρίσω χορτάτη και θερμή σε αγκαλιές

Κάτω απ’ τον ήλιο

φρέσκα φρούτα σε πραλίνα

Να ακούσω όλες τις μουσικές του κόσμου

Και να τις μοιραστώ

Να βρω τις πιο όμορφες λέξεις που υπάρχουν

και να τις μοιραστώ

άφοβα

δίπλα στη θάλασσα-ίσως

Κάτω από τον Ήλιο

Να φεύγω