Monday, January 11, 2010

10

Ας γουργουρίζει δυνατά το περιστέρι έξω από το παράθυρο
ας κορνάρει κάτω από το μπαλκόνι ο ανυπόμονος οδηγός
ας περιμένει στη γωνία του κρεβατιού η γάτα με μάτια γουρλωμένα
και ας φωνάζει από απέναντι αυτός που πάντα υποφέρει
ας έπαψε ξάφνου να στάζει η φλύαρή μου βρύση
κι ας κόπηκε η ανάσα του όμορφου αγοριού μου
ας σταμάτησε αίφνης το μακρύ βοριαδάκι
κι ας σφύριξε δις φάλτσα το κουδούνι του σπιτιού

εγώ δεν πρόκειται να γράψω απόψε
μη με πιέζετε
έχω κλειδώσει τα βλέφαρα
έχω σβήσει τη μνήμη
και με κόμπο ναυτικό – από αυτούς τους δύσκολους-
έδεσα τα χέρια
α τι όμορφα που είναι έτσι για λίγο να μην υπάρχεις

8 comments:

Haris Tortorelis said...

αχ τί καλά, αυτό το μικρό διάλειμμα των "εγκεφάλων" να επιβαλόταν σαν εθνική γιορτή, σήμερα που βρέχει...
καλημέρα

koritsi_oksi said...

ω ναι δια ροπάλου! Τις καλημέρες μας και από δω!

mata_ntomata said...

...και όταν δεν υπάρχεις για ενάμιση χρόνο; πώς ξαναγυρνάς;
τα σέβη μου :)

koritsi_oksi said...

μετά βαΐων και κλάδων dear!ανταποδίδουμε :)

markos-the-gnostic said...

βλέπω πλησιάζεις μέσω προσωπικής συνείδησης στο βουδιστικό νιρβάνα...

koritsi_oksi said...

προπονούμαι όσο μπορώ Μάρκο μου...

Phivos Nicolaides said...

Η ανυπαρξία της ύπαρξης! Ωραίο το 'σπιτικό' σου όμορφες οι σκέψεις σου.

koritsi_oksi said...

Ευχαριστώ πολύ, καλωσόρισες Φοίβο