Tuesday, May 05, 2009

Ghost II





Κι ότι έρχεσαι τα βράδια μόλις κοιμηθώ
νομίζεις δεν το ξέρω;
Λες και δε νιώθω δάχτυλά να περπατούν στην πλάτη μου δικά σου μονοπάτια;
Το στόμα σου μισάνοιχτο, μετέωρο να μένει
στη βάση του λαιμού μου;
Κι η ανάσα σου να συλλαβίζει αχόρταγη τουλίπες πεθυμιάς στο πλέγμα των μαλλιών μου;
Λες δεν ακούω τα χέρια σου διστακτικά- σαν άπειρα- να περπατούν της μέσης τις καμπύλες;
Τα μάτια σου δε νιώθω να κατρακυλούνε άηχα στο σχήμα των χειλιών μου;
Δε με πονούν τα δόντια σου όταν απαντούν ανήλεα στις άκρες των δαχτύλων μου;
Τι λες;
Πως δεν σ’ ακούω να μου μιλάς - με σύμφωνα λαρυγγικά;
Πως δε λιγώνομαι στη γεύση του ιδρώτα σου
λίγο πριν λαχανιάσεις;
Λες να ξεχνώ το κάψιμο της γλώσσας σου γύρω απ’ τον αφαλό μου;
Η μυρωδιά σου όταν ξυπνώ δεν με καταδιώκει
λες;
Κι ότι τα λόγια μου δεν έχει ύπουλα στοιχειώσει τ’ όνομά σου;
Τι λες πως θα το άντεχα στ’ αλήθεια να σε αντάμωνα;
Να άνοιγα τα μάτια;
Και τότε τι θα πρόσμενα;