Νομίζματα

χούφτες χρόνου φθαρμένου σε σακουλάκια
των τριών τετάρτων
σαν κοχυλάκια να μαζεύει
εμπρός στη θάλασσα
σαν άμμο κόκκινη και φίνα
από μια έρημο
λέει

μικρές ποσότητες λεπτών (χαμένα )
αναμονής μέσων
κουραστικών και θλιβερών,
υπόγειας ορθοστασίας,
ανούσιων και ακούσιων διαδρομών,
πορειών άσκοπων ,
σε τοπίο αδιάφορο

και ώρες άλλες
προσμονής μιας
κλήσης, δύο
που δεν έγιναν ποτέ
να τις συλλέγει,
λέει

σαν γραμματόσημα
σαν πεταλούδες τρυπημένες με καρφίτσα (δεν πέταξαν,
τις πιάσανε επιτήδεια και τώρα
επιδεικνύουνε τα κάλλη τους σε δειγματολόγια κάπως
μακάβρια
σε μια βιτρίνα σκονισμένη
γυάλινη, λίγο γρατζουνισμένη)

γι΄ αντάλλαγμα

ώρες ολόκληρες (χαμένες) εκεί
δεσμώτρια
στην κίνηση μιας πόλης
γερασμένης
αλλά αξιοσημείωτα ταχείας και θολής

κι έπειτα ήτανε και η αφίσα
εκείνη
σε ένα γραφείο
ταξιδίων
μια φορά
«Αποδράστε» έλεγε
«φτηνά»
να αποδράσει έλεγε κι εκείνη
να αποδράσει

αλλά πόσο είναι το φτηνά?
Σε τι μετράει
σε ώρες ή λεπτά?


Πόσος καιρός είναι το χρέος μου στο χρόνο
πόσες σελίδες γεμισμένες με λεπτά?
να με αφήσει ελεύθερη
χωρίς ρολόγια, κυριακές, πρωτοχρονιές?

Πόσο νομίζεται ότι αξίζει μια απόδραση?