Ήταν λες και τα βαριά
έκτακτα γεγονότα
μιας δονούμενης καθημερινότητας
κυλούσαν από το αδιάβροχο μυαλό της
όπως το νερό
από τα φτερά της πάπιας
την άφηναν τελικά ανέγγιχτη
Δεν ένιωθε τίποτα
-όσο κι αν προσπαθούσε, έντρομη.
Και μέσα στην ντροπή της-για το σκανδαλώδες αυτό γεγονός
γι΄ αυτή την ανένδοτη αναισθησία
Έντυνε τις εξοργιστικά διάφανες σκέψεις της
Τις εξευτελιστικά αδρανείς αισθήσεις της
Με αμπιγέ καθώς πρέπει αισθήματα
Καθ΄ όλα ευπαρουσίαστα
κι εντυπωσιακά
Δυο μέτρα θλίψη μεταξωτή πετροπλυμένη,
ένα ικανοποίηση
πέντε μέτρα απογοητεύσεις από οργαντίνα μαύρη
Μια ελπίδα ένα άγχος μια ματαίωση,
δυο εκατοστά χαρά πλουμιστή, πανάκριβη
Μιάμιση παλάμη αναστάτωση- double face
Μια χούφτα πάθος ασημί-στόλισμα
Κι έλεγε έτσι λοιπόν
ότι ζούσε αξιοπρεπώς
και πλήρως
με τα τούτα της και με κείνα της
7 comments:
το νοικιάζει το ένδυμα; γιατί τελευταίως έχουμε και άλλοι τα ίδια μέτρα..
υπάρχουν επίμονες προτάσεις για παραγωγή pret a porter-για το αντίτιμο δεν έχει συμφωνηθεί ακόμα...
ωραία κρατήστε μου ένα σε πρασινάκι παρακαλώ...και κάντε και καμιά καλή τιμουλα -ένεκα η ανάγκη βλέπετε!
θα κρατήσεις ονόματα ή έχεις κάπου χαρτάκια με αριθμούς προτεραιότητας;
πολύ καλό ποστ...
thnx thnx zoe
θα σας περάσω αμφότερες στη λίστα μην ανησυχείτε :)
ωραία εμένα τι θα μου δώσετε;
τι έχετε ανάγκη εσείς Μάρκο μου?
Post a Comment