ΑΒΓ

Και τώρα πια που μας τελειώσανε τα λόγια

Εγώ θα εξακολουθώ να μιλώ

(χωρίς να περιμένω απάντηση)

σε μια δική μου αλφάβητο

Με ένα σύνθημα σε κάποιο τοίχο

Μια ξαφνική βροχή

Μια στιγμιαία επιθυμία σοκολάτας

–γάλακτος

Ένα φρεσκοφυτεμένο δέντρο σε κάποιο πεζοδρόμιο

της γειτονιάς σου

Ένα φανάρι που θ΄ ανάψει έξαφνα καθώς περνάς

Με μια σελίδα σκισμένη από μαθητικό τετράδιο

κάτω στο δρόμο

Μια όμορφη αλλά παλιά πόρτα που ποτέ δεν είχες προσέξει

Μια ξεχασμένη-αλλά γνώριμη- μουσική από ένα ανοιχτό παράθυρο

ψηλού ορόφου

Ένα ψιθύρισμα στο αυτί, στο λεωφορείο

(ή στο τραμ)

Μια ανύποπτη λεζάντα σε κάποια εφημερίδα που διαβάζει ο διπλανός

Μια γάτα κανελιά που θα περάσει- αθόρυβα- τρέχοντας

από μπροστά σου

(και θα σταθεί για λίγο θα σε κοιτάξει και θα φύγει)

Με μια ιδιόρρυθμη βιτρίνα ανθοπωλείου

Το σχήμα από ένα σύννεφο

(λευκό)

Μια ανάλαφρη μεθυστική μυρωδιά αναπάντεχη

σε κεντρικό σημείο της πόλης

Με δυο στιγμές που θα κρατήσουν λίγο παραπάνω από τις υπόλοιπες

-με κάποιο τρόπο-

Ένα πορτοκαλί αυτοκίνητο

Μια δέσμη λευκού φωτός υπό περίεργη γωνία

Με έναν λαμπερό σκαραβαίο που θα προσγειωθεί από το πουθενά

πάνω στο γόνατό σου

Ένα άγαλμα στον κήπο που δεν είχες ξαναδεί

Με έναν κήπο που δεν είχες ξαναδεί

(πολύ καιρό κρυμμένος)

Ένα τριαντάφυλλο αποξηραμένο πια μέσα

στις σελίδες ενός παλιού βιβλίου

Με την απάντηση από μια καρδερίνα σε μια τυχαία σου κουβέντα

Με ένα πυροτέχνημα εκτός ανάστασης

Με μια σκάλα που κρύβει τον προορισμό της