Όλα αυτά φυσικά μέχρι να έρθουν εκείνες οι πηγμένες σκέψεις που φράκαραν στο στήθος σαν λυγμοί και μεταμφιέζονταν ευθύς επιδέξια σε χαμόγελα συγκαταβατικής συμπάθειας

κυρίως όταν βλέπονταν τυχαία μετά από πολύ καιρό