Στις παρυφές κάθε προσωπικής άνοιξης ένιωθε να την τρώει επανειλημμένα το μυαλό της, πάσης φύσεως γρατσουνιές επουλώνονταν γρηγορότερα ενώ ο αέρας είχε τη μυρωδιά αγκαλιάς – από αυτές που είχε δοκιμάσει με συστολή και μέτρο, σα γλυκό κουταλιού.