Αρκεί πια με τα μελό σενάρια και τα θολά τα τζάμια
Φτάνουν οι θλίψεις, τα τετράστιχα, τα σούρουπα, τ΄ άστρα και τα φεγγάρια
Βάλτωσε το μυαλό μου από τη λάσπη
(που μου την πλάσαραν γι’ αστρόσκονη μυριάδων οκτανίων)
βουίζουνε τ΄ αυτιά μου από τις μύγες
(που τελικώς και ατυχώς δεν ήταν λιβελούλες)
θύμωσα
(κι αν είναι γόνιμος θυμός)
ανασκουμπώθηκα
(μεγάλωσα στα ξαφνικά και ψήλωσα δυο πόντους)
και λέω (τόσο δυνατά που τρόμαξα κι η ίδια)
αυτό το έλος θέλει αποξήρανση (αδέκαστη κι αλύπητη)
μήπως μπορέσει
πάλι αργά
τίποτα να καλλιεργηθεί
μήπως μπορέσει πάλι
τίποτα ν΄ ανθίσει
9 comments:
Έχει ο καιρός γυρίσματα, πράγματι. Μερικοί ρίχνουν δολώματα και τα περιμένουν. Σε αυτούς ανήκουν τα γυρίσματα. Στους άλλους απομένει μόνο ο καιρός...Τί να πω κι εγώ καμάρι....
καλός καιρός/μετακίνηση (...)
Πολύ ιδιαίτερο βιβλίο...Μαρία Μήτσορα, αν εννοείς αυτό...αν όχι, καλές αναγνωστικές περιπλανήσεις...
αυτό εννοούσα βέβαια...:)
Δεν χρησιμεύουμε παρά σαν μοντέλα για το πορτραίτο της φήμης μας.
κι αν ακόμα είναι έτσι
εγώ θέλω απλώς ένα όμορφο φόντο
κάτι με θάλασσα ας πούμε
Ταιριαζεις σε φόντο που βλέπεις απο "ποταμό" ΑΜΟΡΓΟΥ.
λέω να δοκιμάσω φέτος τέτοιο φόντο :))
Ο "ποταμός" περιμένει...
Post a Comment