Monday, May 29, 2006
είμαι τα λάθη μου
Αναζητώ την έννοια του λάθους
πόσα λάθη έχω κάνει και όσα από αυτά ήταν σωστά
και αν μέσα στις επιλογές μου υπήρχαν λάθη- ποιος θα μου έλεγε ότι τελικά αν δεν τα έκανα τώρα θα ήμουν πιο ευτυχισμένη
προσπαθώ ενδεχομένως να απενοχοποιήσω τα λάθη μου-να τα δικαιώσω
ίσως γιατί ενίοτε νιώθω ότι είμαι γεννημένη για αυτά – επαγγελματικά, ορθογραφικά, αισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά, τυπογραφικά-όλων των ειδών τα λάθη
ρέπω σε αυτά-με τραβάνε όπως ο μαγνήτης τα ρινίσματα σιδήρου
είναι σαν τον προσανατολισμό
απλώς μου λείπει το κριτήριο
λατρεύω το λάμδα και το θήτα γιατί τα έχει η θάλασσα και το θέλω-και ίσως κάπως έτσι κάποια στιγμή το λάθος να χάσει το νόημά του και να με λυτρώσει
λάθος λοιπόν-και ο αλάνθαστος πρώτος τον λίθο βαλέτω
λάθη λοιπόν που περιμένω να πάρει η λήθη
λάθη-πόσο κοντά και πόσο μακριά από την αλήθεια?
μια θάλασσα λάθη
όσα λάθος θέλω
τόση θλίψη λάθος
χωμένη μες την θαλπωρή τους
στο θηλυκό μου εγωισμό
να ψάχνω το άλλοθί τους
το θρυλικό
για να λυθώ
να απλωθώ
να μελωθώ
να λυτρωθώ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
το μόνο κακό για μένα είναι που λείπει το κριτήριο, τίποτ'άλλο..
όταν υπάρχει κριτήριο δεν υπάρχει λάθος...
είσαι σίγουρη? απενοχοποιείς δηλαδή οποιαδήποτε πράξη μόνο και μόνο επειδή είχε κάποια κριτήρια?
απλώς σχετικοποιώ τη έννοια του λάθους...:)
To -λ και το -θ κάνουν και τη λήθη ..κι εγώ τη φοβάμαι
ενίοτε είναι απαραίτητη...
Γι αυτο τη φοβάμαι
Post a Comment