την επόμενη φορά που θα ξενυχτήσουμε μαζί
ίσως και νάμαστε πιο εύστοχοι...

είμαι τα λάθη μου

Αναζητώ την έννοια του λάθους

πόσα λάθη έχω κάνει και όσα από αυτά ήταν σωστά
και αν μέσα στις επιλογές μου υπήρχαν λάθη- ποιος θα μου έλεγε ότι τελικά αν δεν τα έκανα τώρα θα ήμουν πιο ευτυχισμένη
προσπαθώ ενδεχομένως να απενοχοποιήσω τα λάθη μου-να τα δικαιώσω
ίσως γιατί ενίοτε νιώθω ότι είμαι γεννημένη για αυτά – επαγγελματικά, ορθογραφικά, αισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά, τυπογραφικά-όλων των ειδών τα λάθη
ρέπω σε αυτά-με τραβάνε όπως ο μαγνήτης τα ρινίσματα σιδήρου

είναι σαν τον προσανατολισμό
απλώς μου λείπει το κριτήριο

λατρεύω το λάμδα και το θήτα γιατί τα έχει η θάλασσα και το θέλω-και ίσως κάπως έτσι κάποια στιγμή το λάθος να χάσει το νόημά του και να με λυτρώσει

λάθος λοιπόν-και ο αλάνθαστος πρώτος τον λίθο βαλέτω
λάθη λοιπόν που περιμένω να πάρει η λήθη
λάθη-πόσο κοντά και πόσο μακριά από την αλήθεια?
μια θάλασσα λάθη
όσα λάθος θέλω
τόση θλίψη λάθος
χωμένη μες την θαλπωρή τους
στο θηλυκό μου εγωισμό
να ψάχνω το άλλοθί τους
το θρυλικό
για να λυθώ
να απλωθώ
να μελωθώ
να λυτρωθώ

πάντως

σε κάποια άλλη μου ζωή πρέπει να ήμουν θάλασσα...

Ενεργοποίηση
-διακόπτης στο On
άντε πάλι
καρέ καρέ
τρία καλοκαίρια
-ανάκατα

αμοντάριστα πλάνα
μερικά υπερφωτισμένα-Αυγουστιάτικος ήλιος γαρ
σκοτάδι
μέσα στη σκηνή-
μόνο με φως φεγγαριού

πιτσιλισμένη οθόνη
φλου gros plan-χωρίς τους φακούς μου
off voice κάτω από τη θάλασσα
ο ήχος του αέρα στη μηχανή
η άμμος στα sleeping bags

η μυρωδιά του ιδρώτα σου
η μυρωδιά του αντηλιακού στα χέρια σου

να αλλάξω μουσική ;
πάλι τα δικά σου θα ακούμε;


off off off

πως κλείνει αυτή η αναθεματισμένη η μνήμη?

Η Μαρία Νεφέλη πάει μπροστά
λυτρωμένη από την απεχθή έννοια του αιώνιου κύκλου.

Και μόνο με την ύπαρξή της
αποτελειώνει τους μισούς ανθρώπους

Η Μαρία Νεφέλη ζει στους αντίποδες της Ηθικής
Είναι όλο ήθος.

Όταν λέει «θα κοιμηθώ με αυτόν»
εννοεί ότι θα σκοτώσει ακόμη μια φορά την Ιστορία.
Πρέπει να δει κανείς τι ενθουσιασμός που πιάνει τότε τα
πουλιά.

Μαρία Νεφέλη
Οδυσσέας Ελύτης

about last night

every time
we say goodbye
I die
a little

every time
we say goodbye
I wonder why
a little

Είμαι

Είμαι αυτός που ξέρει πως άδικα παλεύει
σαν κι εκείνον που κοιτάζει μάταια
μέσα στο σιωπηλό κρυστάλλινο καθρέφτη
κι ακολουθεί την αντανάκλαση ή το σώμα (το ίδιο κάνει)
του ομοίου του.
Είμαι, σιωπηλοί μου φίλοι, αυτός που ξέρει
πως άλλη τιμωρία από τη λησμονιά δεν υπάρχει
ούτε κι άλλη συγγνώμη. Κάποιος θεός έδωσε
στο ανθρώπινο μίσος τούτη την παράδοξη δικλείδα.
Είμαι κείνος που, μ΄'όλες τις φοβερές παραπλανήσεις του,
ποτέ δεν μπόρεσε ν΄αποκρυπτογραφήσει τον απλό και μαζί τον πολλαπλό
αδιάβατο λαβύρινθο του χρόνου,
που ανήκει ταυτόχρονα σε έναν και σε όλους.
Είμαι κάποιος που δεν είναι κανένας, εκείνος που στον πόλεμο
δεν έπιασε σπαθί. Είμαι αντίλαλος, λήθη, τίποτα.

Jorge Luis Borges

Η βασίλισσα ζει στον πάγο

(Μανταλίνα Ψωμά)

θέλω να κλειστώ στο δάσος και να σε ξορκίσω εντελώς

να σε στραγγίξω από πάνω μου

μέχρι αφυδάτωσης

please

Μόνο μια χάρη θέλω τώρα

να μου δανείσεις για λίγο,
κάποιες από αυτές τις λέξεις
που μου έκλεψες

εχω ανάγκη από αντιβίωση αυτό τον καιρό....

ό,τι προλάβουμε

Κοπιάζω κάθε μέρα να μετατρέψω αυτή τη θλίψη σε θυμό αλλά δεν μπορώ και νιώθω τόσο κουρασμένη
ότι αυτή η ματαιότητα με ξεμπροστιάζει

Δεν τα πάω καλά με το συναίσθημα

Δεν μπορώ να το ελέγξω

Με κάνει ό,τι θέλει
Με παρασέρνει σαν σκυλί που δεν μπορεί να το κρατήσει το αφεντικό του

Ό,τι πρόλαβες λοιπόν

Ακριβώς όπως το λες

ανακαλώ-το τίποτα

αυτό το φως είναι αδίστακτο- δεν παλεύεται

sublime

ψηλοτάβανη κρεβατοκάμαρα

δρόμος στη Βαρκελώνη

θέα στη θάλασσα απ΄ το μπαλκόνι

ο Οδυσσέας του Joyce

λευκή νύχτα στην Αγία Πετρούπολη

άνοιξη στην Πράγα

μεσημεριανός ύπνος στη Χρυσή

το Russian dance

πίνακας του Barnet Newman

ο Νερούδα

μουσική του Nino Rota

σούρουπο στους Φούρνους

ο Borges

Η Τate

Το πρώτο μας φιλί

Το τελευταίο

ξημέρωμα στο Ρέθυμνο

Το Peer Gunt

Δυο παρτίδες go

το Κουαρτέτο

Το Δαμάζοντας τα κύματα

Το έπος της Γαιοθάλασσας

Να ξυπνάμε αγκαλιά

Βόλτα με τη μηχανή

Το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού

Ο Μπουζιάνης

Days

Ο Benjamin

εκείνο το βράδυ στα Χανιά

Εσύ

ο Pavic

το τσίκι τσίκι

τα χέρια σου στο στήθος μου

οι μαντινάδες

και εσύ

το 8 1/2

η θάλασσα

η Μαρία Νεφέλη

ο πόνος

Το καλοκαίρι

φοβάμαι απόψε...

ευχάριστη αλλαγή

yo

έτσι γύρισα το νόμισμα από την άλλη πλευρά και,
τι σκάνδαλο,
η ομοιότητα ήταν απόλυτη
Τώρα τουλάχιστον ξέρω

είναι καλύτερα να υποφέρεις από το να μην αισθάνεσαι τίποτα-ή τουλάχιστον κάτι πολύ κοντινό στο τίποτα-
γιατί αλλιώς μπορεί να πεθάνεις από συναισθηματική αιμορραγία

και ούτε καν να το καταλάβεις

λίγο

με δάχτυλα καμένα πως να σε ψηλαφίσω?

lust

άλλαξες δέρμα κάτω από το κρεβάτι μου και το σπίτι γέμισε μήλα

eager

η νύχτα με αγριεύει

και αυτό το θέλω είναι παντοδύναμο

θέλω να με φιλήσεις στη βάση του λαιμού

θέλω να με δαγκώσεις στο κοίλωμα της μέσης

θέλω τη γλώσσα σου στα δόντια μου

θέλω τα χέρια σου να με διατρέξουν πλήρη
θέλω να τυλιχθώ γύρω σου
θέλω να κρυφτείς εκεί


σε θέλω κατά μήκος μου

g

Το κρύσταλλο είναι φυμέ και σε ακούω να κροταλίζεις από πίσω

Αδυνατώ να πλησιάσω- δεν έχω αντίδοτο στο δηλητήριό σου και η άμμος είναι κινούμενη

αργά όμως
μόλις με πάρει βαθύς και γεμάτος όνειρα ύπνος
ξέρω ότι θα΄ ρθεις πάλι να με βρεις και να με δροσίσεις

σα χρυσή βροχή

κατάληψη

Αγανακτούσα λοιπόν που οι περαστικοί με κοίταζαν με τόσο θράσος κατάματα

Και κατέβαζα το κεφάλι ανύποπτη αποφεύγοντας τις σκιές

Αργότερα συνειδητοποίησα ότι το σημάδι σου έχει εξαπλωθεί μέχρι το λευκό των ματιών μου

γενέθλια

Ωραία βραδιά-ευελπιστώ ότι επετειακά στάθηκες επιτέλους τυχερός
Και τώρα δεν έχεις πια κανένα λόγο να απολογείσαι για την αδιάβλητη ειλικρίνεια σου- δεν θα σου ξαναζητήσει ποτέ κανείς να πεις ψέματα για να μην πληγώσεις-ξέρω πόσο σε πειράζει-μπράβο λοιπόν
Εγώ όμως φόρεσα τα πιο αδιάβροχά μου μάτια και σε γιόρτασα δοξαστικά-φύσηξα τα κεράκια σου, άνοιξα τα δώρα σου, άκουσα ακόμα και τη μουσική που αγαπάς, έφαγα τούρτα, μέθυσα με αυτό το κρασί που μου βάφει τα δόντια και τα χείλη κόκκινα-σαν να έχω πιει αίμα-και τριγυρνούσα χαμογελώντας μακάβρια - ωραίο πάρτι, να τον χαιρόμαστε

Μόνο που η μουσική ήταν πολύ δυνατή και το σπίτι ασφυκτικά μεγάλο, ξέρεις και όταν με πήρε ο ύπνος στον καναπέ δεν ήρθες καν να με σκεπάσεις

χθες βράδυ σε κάλεσα πληκτρολογώντας τη λέξη συνενοχή

δεν απάντησες

Επέρχεται βελτίωση ενδεχομένως-

αρχίζω να επανεκτιμώ
το ενδεχόμενο ανυπαρξίας σου

...η αλλεργία εμμένει πάντως

κουρέλια...

και ξέρεις πότε άρχισαν όλα...

Επέρχεται βελτίωση ενδεχομένως-
δεν περνάω πλέον αλκαλικές ασθματικές βραδιές αναπολώντας όλα αυτά που κάναμε μαζί

μόνο αυτά που δεν κάναμε

παρόλα αυτά έχω σοβαρές ενδείξεις ότι έχω αλλεργία στην απουσία σου

Κινέζικο πορτραίτο

αν ήσουν όστρακο θά σουνα στρείδι
κι αν ήσουν αγάπη μου ταξίδι
τότε θα΄σουν ο γύρος του κόσμου
μ΄ένα τροχόσπιτο ζωγραφιστό
τότε θά σουν ο γύρος του κόσμου, αχ
αχ ο γύρος του κόσμου σ΄ένα λεπτό


(σε μισό λεπτό in fact-
το ανακαλύπτω κάθε τρία τέρμινα και μετά μένει για άλλα τρία στο cd-player )

vengo

Μια από τις καλύτερες εκθέσεις των τελευταίων ημερών θα μπορούσε να κάνει την κυρία Μαρία Παπαδημητρίου να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της και τους(φετινούς τουλάχιστον) απόφοιτους της ΑΣΚΤ να τρώνε τα πτυχία τους...Όλη η φρεσκάδα και το διαφορετικό που ψάχνει η σημερινή ελληνική εικαστική σκηνή (αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο βέβαια) συμπυκνωμένο μέσα από τα μάτια μιας θρυλικής μειονότητας. Τρία μπράβο στο Βασίλη που αναγνώρισε το δυναμικό και μάζεψε τους μικρούς τσιγγάνους καλλιτέχνες –μέσου όρου ηλικίας 19, άλλοι δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο και άλλοι βρίσκονται σε αναμορφωτήρια, χίλια μπράβο στα παιδιά.
Ασύλληπτο το video Cowboy με την unplugged εκτέλεση του 12(!!!)
Που είστε κύριε Μπέλτσε μου???

Κοσμο-Πολιτισμός
Α. Μεταξά 20 Εξάρχεια
Μέχρι τις 20/5

I think last night

τα χείλη μου είχαν μείνει κοκκινισμένα
το παράθυρο ανοιχτό και το φως της κουζίνας αναμμένο

τουλάχιστον όταν ξανάρθεις μείνε για καφέ

(και κλείνε το παράθυρο κρύωσα πάλι…)

late

Σου χαρίστηκα πάραυτα σχεδόν συνειδητά
Και εσύ με πούλησες αβίαστα
και φτηνά
Και έμεινα να ανεμίζω μανιασμένη την μυγοσκοτώστρα για να διώξω τις μνήμες που βουίζουν γύρω μου

Δεν πιάνει
Πρέπει να χρησιμοποιήσω εντομοκτόνο

date

Σήμερα είδα τα μάτια σου σε μια αφίσα έναν πλανόδιο ζωγράφο και έναν μαθητή, τα χέρια σου σε έναν απρόσεκτο οδηγό και έναν τυφλό οργανοπαίχτη και μύρισα τη μυρωδιά σου στις τουαλέτες του σινεμά βγαίνοντας
Αύριο πάλι…

Αν με έσφιγγες λίγο πιο πολύ-μόνο λίγο-θα είχα σκάσει ξέρεις, μια χαρά
Αλλά αντί για αυτό μου έκοβες όλο το βράδυ τα μαλλιά-αθόρυβα και τελετουργικά
Μπούκλα μπούκλα-Και μετά, τις μάζεψε όλες σε ένα βάζο και με κοίταζε χαμογελώντας-και εγώ έλεγα είναι ίωση, Δες, και γω χαμογελάω μετά από τόσο καιρό, αλλά αυτός σκεφτόταν
θα τις αλείφω κάθε πρωί στο ψωμί με βούτυρο και θα τις τρώω και όταν έκλεισες την πόρτα κατάλαβα πόσο αδύναμη ήμουν

χυμική ανοσία

lets make a toast (ας κάνουμε ένα τοστάκι)

...γκλιν γκλιν γκλιν μια πρόποση παρακαλώ για εκείνα τα παλιά αντρικά αρώματα και εκείνα τα παλιά γέλια που μαζεύονται καμιά νύχτα στο ίδιο τραπέζι και μετά επέρχεται συντονισμός και πιάσε κόκκινο φιλενάδα πάλι το ίδιο είπαμε -πρόσεξε γιατί θα μαλώσουμε - ένα δύο τρία φλοκ -yes θα μου βγει και αυτή η ευχή - μα αν έχω πια ό,τι εύχομαι τι θα μου μείνει να περιμένω?
έτσι για να μη ψάχνεις ναι ναι είμαι εγώ

Stay by my side, it's over
the ride isn't what I told you
the painkiller-side of this night
is to not look behind it's over
I have been told about longing
a feeling so old. it's dead.
I must have been misled
so stay by my side. I'm sorry.
I'm drawing myself the ideal crash
but I know I won't believe me.
There'll be a time you'll leave me.
Stay by my side. it's sexy
the way that we talk about stuff
the way that we laugh with love
the way that we're falling off.
Stay by my side.
I want you continue the theme that's us
even though it's only lust
the painkiller-side of this life.
I'm drawing myself the ideal crash
and I know I won't believe me

Right now I need my hands, to cover this shit up
I need my eyes to see where I'm going, and I need someone...
Stay by my side, it's sexy
the way that we talk about stuff
the way that we laugh with love
the way that we're falling off.

nude

ήρθε πάλι σαν λύκος το χάραμα για να κατασπαράξει την άλω της ανελέητης
κυνικότητάς μου.
και τώρα νιώθω γυμνή

je(u)

Μια βάρκα η σάρκα
σκοτάδι σημάδι
ανάβει καράβι
κηλίδες με είδες
εικόνες θαμώνες
προχώρα τι ώρα
με χάλασες θάλασσες

από αύριο θέλω να με λες προχτές

'

Δεν θέλω πια
να αυτοσχεδιάζω
Από δω και πέρα θα ξέρω τα λόγια μου απ ' έξω
Θα τα αποστηθίζω σχολαστικά κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ

Και δεν θα κάνω άλλα λάθη
Ποτέ ξανά

μήπως και με χειροκροτήσεις

το θέμα είναι να μη χάνεις το χιούμορ σου

το θέμα είναι να μη χάνεις το χιούμορ σου

το θέμα είναι να μη χάνεις το χιούμορ σου

το θέμα είναι να μη χάνεις το χιούμορ σου

Ποίησις

απόψε νιώθω τόσο χαζά μελό που μπορώ να σου γράψω σκυλάδικο

και αυτό είναι απειλή

Αφιερωμένο

Take me out tonight Where there's music and there's people And they're young and alive Driving in your car I never never want to go home Because I haven't got one Anymore Take me out tonight Because I want to see people and I Want to see life Driving in your car Oh, please don't drop me home Because it's not my home, it's theirHome, and I'm welcome no more And if a double-decker bus Crashes into us To die by your side Is such a heavenly way to die And if a ten-ton truck Kills the both of us To die by your side Well, the pleasure - the privilege is mine Take me out tonight Take me anywhere, I don't care I don't care, I don't care And in the darkened underpass I thought Oh God, my chance has come at last(But then a strange fear gripped me and I Just couldn't ask) Take me out tonight Oh, take me anywhere, I don't care I don't care, I don't care Driving in your car I never never want to go home Because I haven't got one, da ... Oh, I haven't got one And if a double-decker bus Crashes into us To die by your side Is such a heavenly way to die And if a ten-ton truck Kills the both of us To die by your side Well, the pleasure - the privilege is mine Oh, There Is A Light And It Never Goes Out There Is A Light And It Never Goes Out There Is A Light And It Never Goes Out There Is A Light And It Never Goes Out There Is A Light And It Never Goes Out

(ελπίζω να μην θεωρείται αγένεια να επιστρέφεις μια αφιέρωση)

rêve ii

Χθες βράδυ μου είπες θέλω να γλύψω αυτόν τον μικρό ήλιο που ανατέλλει γελώντας λίγο κάτω από την πλάτη σου

Και η γλώσσα σου ήταν τραχιά σα γάτας

Χθες βράδυ μου είπες τα μάτια σου είναι ίδια με της γάτας σου

Που να δεις τα νύχια μου είπα

πατώνω

η πόλη με ψάρεψε κι απόψε

κι εγώ ένιωθα ρηχή
σαν παιδική πισίνα

Bailala

No abandones, no llores, busca tu rio
No te sientas perdido
Gira, vuelta y vuelta gira
Danza de la muerte
Que viene a verte
Bailala

rêve

όλο το βράδυ τα εκατοντάδες εξαδάχτυλα χέρια σου έρεαν σε κάθε εκατοστό μου
και μετά πλησίασες τόσο που μάτωσα τα χείλη μου για να μη σε αναπνεύσω
και γεμίσουν τα πνευμόνια μου
και λιγωθώ από την υπεροξυγόνωση
τόση δροσιά
το πρωί βρήκα μόνο τη μελανιά που μου ζωγράφισες δίπλα στον αφαλό

καθαρή

απόψε η πόλη νίκησε
παρασύρθηκα από τις σειρήνες της και ακολούθησα το βράδυ της
σχεδόν τυφλά
έβγαλα ακόμα και τα ακουστικά για να ακούσω τους θορύβους της
τους είχα ξεχάσει-θυμόμουν μόνο τη μυρωδιά

είναι αυτή η φάση της αποτοξίνωσης
πάνε μέρες τώρα που χαπακώνομαι με μυθικές λέξεις


απόψε όμως λέω να μείνω καθαρή
θα κλείσω τα αυτιά μου στους ψίθυρους που με δελεάζουν με υγρά σύμφωνα και φωτεινά φωνήεντα θα κρατηθώ μακρυά από γεμάτες μετοχές και θωπευτικές κλητικές
θα πω όχι ακόμα και σε αυτά τα τόσο όμορφα τσαλακωμένα ρήματα
που για χάρη τους παραμιλώ πάνε μέρες τώρα

Ανασύνταξις

Η Άνοιξη ξαναφάνηκε διακριτικά και πλέον φοβάμαι και εγώ αυτά που εύχομαι
εκείνη η ύποπτη ευφορία εκτονώθηκε μη αντιστρεπτά αλλά βροντερά μέσα σε ένα τριήμερο παραληρηματικής νάρκης –το τελειωτικό τέλος μιας ιστορίας με πολλά τέλη αλλά χωρίς καμία συνέχεια-ακόμα δονούμαι από τους ενδό- μετασεισμούς-ιδιαίτερα πριν κοιμηθώ και μόλις ανοίξω τα μάτια το πρωί-το τέλος τριών μηνών τέλους ( ή μήπως τριάμιση χρόνων τέλους?) και ένα σπίτι ελαφρώς πιο άδειο από πράγματα αλλά πιο γεμάτο από ενέργειες –ένας ηλεκτρισμός που στοιχειώνει

και τώρα διασχίζω την πόλη με το άλλο χαμόγελο- το παγωμένο που σταματάει τη μνήμη
και εξακολουθώ να χάνομαι κάπως ευχάριστα στους δρόμους και να μην ακούω τα κορναρίσματα λόγω της αδιάκοπης μουσικής που αναστέλλει –αλλά όχι πολύ- τη σκέψη
και αποζητώ επίμονα μόνο εκείνες τις σύντομες στιγμές θερμότητας κάτω από τα άφθονα κομμάτια πολύ έντονου ήλιου που τρυπώνουν στο αστικό δασός τα μεσημέρια - απόψυξη

Παράδοξο: αν και έχω απίστευτα κακή αίσθηση προσανατολισμού για κάποιο άτυπα μεταφυσικό λόγο όσος κόσμος και να υπάρχει γύρω μου πάντα εμένα θα επιλέξουν για να ρωτήσουν –παρ΄ ότι είμαι διαρκώς δικτυωμένη και αφηρημένη-θα περιμένουν να βγάλω τα ακουστικά και θα ξανακάνουν ανυπόμονα την ερώτηση –στην αρχή με ενοχλούσε τώρα πια έχω συνηθίσει…ίσως να είναι και αυτό ένα από αυτά τα υπερ-κοσμικά αστεία –πάντα πίστευα στο χιούμορ του σύμπαντος-
έχοντας πάντα πάντως την αίσθηση ότι ξέρω, τους απαντώ-συνήθως με μεγάλη σιγουριά

νομίζω ότι οφείλω μια μεγάλη συγνώμη σε όλους εκείνους τους άμοιρους αθηναίους που έχω οδηγήσει λάθος λοιπόν…

παζλ

κάθε νύχτα που σε περιμένω
και δεν έρχεσαι
κερδίζω ένα σκέλος ελευθερίας

κάθε εβδομάδα γίνομαι αισίως
όλο και πιο ελεύθερη

φοβάμαι όμως ότι στην τελική εικόνα
θα λείπει ένα κομμάτι

Ειλικρίνεια

Β Estas astravesada como el dia miercoles.

C Έτσι είμαι εγώ. Υπάρχω μετέωρη. Ποτέ ασάλευτη, ποτέ μόνο αυτό ή μόνο εκείνο, πάντα σε κίνηση, από το ένα άκρο ώς τις απώτατες εσχατιές του άλλου.

Β Γλυκό

Α Ένα άγγιγμα.

Β Τι γλυκό ρε γαμώτο

Μ Και γράφει

C Που πήγε η προσωπικότητά μου;

A Γέρασα, δεν είμαι για τέτοια.

Μ Δεν θα μπορούσα να σ΄αγαπήσω πιο λίγο

Β Δεν θα μπορούσα να σ΄αγαπήσω πιο πολύ

Μ Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής,

C (πότε είμαι "απόλυτα ειλικρινής";)

Β Μην το ανεχτείς άλλο



C Όλα αυτά δεν έγιναν ποτέ

(Σάρα Κέην- Λαχταρώ)

stand up

πόσων ωρών σιγή για τόσες χαμένες αισθήσεις?

προειδοποίηση

άχρηστο υλικό
μοιάζει τόσο ανθεκτικό και σκληρό

αλλά χαλάει με ένα λεπτό λέξεις

Rien ne va plus

Σαν να πονάει κομμένο άκρο

δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να απαλύνεις την οδύνη

μόνο να πάρεις απόφαση ότι αυτό δεν υπάρχει

over

χθες βράδυ έγινα πολλά μικρά αστραφτερά θρύψαλα
Και σκόρπισα θριαμβευτικά στο πάτωμα

καλύτερα μην περπατάς ξυπόλυτος σήμερα.

κόβω

dont speak

...και ίσως μια από αυτές τις μέρες να ανακαλύψουμε το Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης

Άκου να δεις

Είναι κάποιες νύχτες που νιώθω ότι δεν το γνωρίζω αυτό το αλαζονικό διακλαδωτό σου αλφάβητο – που οι λέξεις δεν είναι αυτές που νόμιζα
και τα αστεία με τα οποία γελούσα είναι τελικά παροιμίες
Τούτος ο διδακτισμός όμως ξέρεις, δεν με αφορά καθόλου
γιατί εγώ διαβάζω πάντα τις οδηγίες που θέλω
και το δικό σου manual επαναλαμβάνεται σπειροειδώς άσκοπα
Γιαυτό σώπα καλύτερα
και άσε με στις πολύπλοκες μακροσκελείς φωτογραφικές μου ιστορίες
Που μπορεί να είναι χαρωπά αυτοσχέδιες εντέλει
Αλλά με ησυχάζουν πάραυτα
αποτελεσματικώς
Σαν hypnostendon