Έκλειψη

Μετά από μία αναπάντεχα εκτενή κοινωνική μάζωξη σε ισόγεια ταβέρνα τοπικού χαρακτήρα και μια θεαματική ομολογουμένως ήττα ελαφράς και πρώιμης συναισθηματικής –μάλλον-φύσεως που βιώσαμε- σχεδόν ομαδικώς θα έλεγα -σε γνωστό bar της πόλης όλο το team ρακοποσίας και συμπαράστασης που μας πήρε μέχρι την τετάρτη πρωινή, τουλάχιστον, βρέθηκα να ξυπνάω το παρόν ξημέρωμα, μόνη-ατυχώς- με μια γάτα –τη δικιά μου- να χοροπηδάει κυριολεκτικά σαν κουρδιστή γύρω μου απολύτως αμετάπειστη να σταματήσει…Μετά από πάμπολλες ώρες μέσα στις οποίες ακολούθησαν δραστηριότητες όπως γυμναστική, μπάνιο, καλό φαγητό και πάρα πολύ νερό-πέρα από τις εργασιακές υποχρεώσεις- ο πονοκέφαλος και οι ζαλάδες εξακολουθούν και γενικώς η αφυδάτωση αμετάκλητη…Θα συμφωνήσω μεν ότι η εναλλαγή ρακί, τεκίλας και πόρτο δεν ήταν ό,τι καλύτερο από άποψη επιλογής αλλά θα υποκύψω στα ίχνη υποκουλτούρας που ομολογώ ταπεινά -μια και εδώ θεωρητικά μπορώ να είμαι λίγο παραπάνω εγώ απ’ ότι εκτός διαδικτύου-ότι ενυπάρχουν κάπου μέσα μου και θα αποφανθώ –αψηφώντας ανέμελα την κατά τα άλλα σκληροπυρηνική μηδενιστική λογική μου που έκανε, και κάνει, την μαμά μου να ωρύεται και τρέλαινε τους εκάστοτε γκόμενους (μου)-ότι εμένα αυτή η άτιμη η έκλειψη με επηρέασε σημαντικά...Ότι λοιπόν και να λέει ο κατά τα άλλα καταπληκτικός κύριος Σιμόπουλος για το ότι μόνο τα ζώα επηρεάζονται-γεγονός που βίωσα εκτενώς μια και το χνουδωτό μου ξυπνητήρι στριφογυρνούσε σαν σβούρα όλη την ημέρα ρίχνοντας διάφορα πράγματα εδώ και κει- εγώ στο θέμα του φαντασμαγορικού αυτού φαινομένου και των επιδράσεών του στον –εξαιρετικά ευαίσθητο αυτό τον καιρό-ψυχισμό μου θα συμβουλευόμουν –το λέω και σας ορκίζομαι ότι κοκκινίζω εντυπωσιακά- μόνο τον κύριο Λεφάκη (άντε και τον κύριο Πανόπουλο…). (Πρώτη και τελευταία φορά που λέω κάτι τέτοιο- ήδη νομίζω ότι ακούω τα κοκάλα του Νίτσε να τρίζουν)
Ασυνεννοησία? Πλήρης αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας? Επιθετικότητα? Εσωστρέφεια? Μιζέρια? Κυκλοθυμικότητα?(υπάρχει τέτοια λέξη?) Δεν το ορίζω απολύτως αλλά εγώ αυτά βίωσα και από και προς εμένα και σήμερα και εχθές και όχι, δεν ήταν προβολή της δικής μου διάθεσης γιατί, πραγματικά, δεν έχω τέτοιες τάσεις…Και μέσα σε όλα αυτά με κατέκλυσαν διάφοροι προβληματισμοί σχετικά με ομόκεντρους κύκλους που κλείνουν γύρω μου και ανακαλύπτω σαστισμένη ότι διάφοροι γνωστοί και φίλοι από διάφορες κατευθύνσεις γνωρίζονται μεταξύ τους και ότι με τις νέες γνωριμίες όλο και κάποιοι κοινοί γνωστοί θα βρεθούν και αν και ομολογώ δεν ξέρω αν είναι μικρός ο κόσμος ή μεγάλοι οι άνθρωποι- πάντως σίγουρα μεγάλος δεν είναι, άντε κάποιων μεσαίων διαστάσεων-πλέον δεν τα θεωρώ όλα ευχάριστες και κωμικές συμπτώσεις αλλά μεταφυσικές απειλές—πόσο μάλλον μέσα σε αυτό το εκλειπτικό φάσμα-σε λίγο όλοι θα ξέρουμε τους όλους και για τους όλους επίσης και δεν θα υπάρχει κάτι νέο να ανακαλύψεις και σίγουρα τίποτα να κρατήσεις για σένα…(Και ήδη έχω καεί κατά περιόδους)

Τέλος πάντων ενδεχομένως να πρόκειται για κάποιο παροδικό παραλήρημα λόγω ημέρας…